Üç gündür yaşamıyorum
Üç gündür tutunamıyorum hayata.
Üç gündür yalnızca uyudum
Bedenen bir yerde olmak marifetten sayılmıyorsa…
Üç gündür yemedim çikolata,
Deniz gördüğümde kafamı çevirdim.
Üç gündür demedim halbuki,
Halbuki çok sevdiklerime
Diyemedim
Seni seviyorum diye.
Üç gündür, eskiden sayfalarca şiir yazabileceğim şeyler
Bir mısra bile uyandırmıyor artık kalbimde.
Güneşin doğuşu bile…
Bu yaşayış değil tükeniştir,
Bu belki de kocaman bir vazgeçiştir.
Yaşamak için bir nedene ihtiyaç duymak
Ama asla bulamamak…
Sanırım 3 günden öte gider benim mazi,
3 yıldan ibaret de değil.
İlk şiirimden itibaren getirin inandıklarımı
Şimdi hiçbirinin zerresi yok,
Benim ise toz tanem bile.
Uzun zamandır yaşamıyorum
Ama 3 gündür öldüm…
in Şiir