Adamlar

Dertlerini sigara içerek anlatan adamlar,kederlerini sigaranın dumanında boğarlar.Derin nefesleri sigaradan değil ahındandır. Elleri toprak kokan adamlar,tırnaklarında emek taşırlar.Parmaklarındaki nasır değil kabuk tutmuş yıllardır.Elleriyle kazırlar anılarını.

Gözleri uzağa dalan adamların,uzaklarda bir bıraktığı vardır.Ya geçmişten,ya da kilometrelerce öteden bir terk edilmişlik bırakmıştır içinden.Gözleri uzakta olan adamların,en büyük düşmanı anılarıdır.Aklı kalbinin gardiyanıdır,en iyi dostu zamandır.Kanayan umutlarını kollayandır.Sessiz gülen adamlar,ıssızlıklarından güç alırlar. Adam sanar ki güçlü olmak sert olmaktır. Bazen güçlü olmak ağlamayı gerektirir. Adam sanar ki duygularımı gösterirsem ödün veririm. Herkes bilir ki sevgi yalnızca güç  verir.Sessiz gülen adamların öfkeleri bir o kadar gürültülü olur. Perde perde artan sesinin ardında gördüğü zulüm yatar. Yastıklarında ağlayan adamlar vicdanın bedevisidir. Yolu edep,lafı yemin,yönü sevgidir. Bilir ki ağlamayanın kalbinde bir nebze güzellik kalmamıştır.Bizde denir ki gönlü güzel olmayanın fikrine niyaz edilmez. Yastıklarıyla konuşan adamların gözyaşı mezarı olmuştur yatağı, hıçkırıklarının müebbeti olmuştur çarşafı,yalnızlıklarının tek şahidi bakışları bir de nevresim takımı… Kalbinde iyilik olan adamlar,onlar iyi ki var.