Hamdullah Uçar
Her insan daha önce keşfedilmemiş bir sırdır. Sır kimilerine göre sadece açılmamış bir kutudur. Ama bunun böyle olmadığını lambanın içindeki cin bilir. Herkes ayrı bir dünyanın efendisidir. Bu dünya bir insanın göz bebeğidir. Göz bebeğini değiştiren ışıktır. Bu ışık aşktır. Sevgilinin gözüne bakmaktır. Her zaman bu alemde seni zaman fırtınasından kurtaran , kutup yıldızın olan , bilinmeyen gerçeklerini ortaya çıkaran seni aşk yapan biridir o ışık. Adı kimi zaman toprağa düşen ‘yağmurun’ kokusu kimi zaman da kaderimdeki alın yazım. Ne desem bilinmez derler ben onu o zaman anladım. Kelimelerin kifayetsiz kaldığı zamanlar sadece atan bir yüreğin sesini duymak , aklının düşüncesiz kaldığı hayalde gibi. Sen nasıl oldu anlamadan bitmesidir. İlk aşk demek bir insan için yazarken bile ellerindeki titremedir. Öyle bir şey ki bu cennetteki köşklerde sefa süren ırmaklarda yüzen sen istemeden olan bir şey fakat cenneti cennet yapan cehennemdeki ateştir. Ateş. Su ve ateşin savaşı. Kim kazandı bilinmez. Ama kazanmak hiç istenmez. Ben kim miyim ? Beni boş ver.
Bu Benim Hikayem sen kimsin …?
