Ah

Adına vatan dediğimiz bu topraklarda kaç asırdır verdiğimiz canların hepsi hala diri.
Hiç birinin kanı kurumuş değil.
Ama bu son olanlar, bu bizimle savaşmak mücadele etmek değil.
Ki bunun adı yenmek değil, bizim adımıza bu bir yenilmek değil.
Durmadan yem edilmek, bu, durmadan hak yemekten başka bir şey değil.
Düşmanın en kahpesini de görsek, etlerimizi lime lime de etseler.
Bu olanlar bize ölmek değil.
Yaptıklarınız bozgunculuktan zulmden başka bir şey değil.
Toprağa havaya suya fesat karıştırmaktan başka bir şey değil.
Allah’ın bahşettiği her sabaha burnumuzda kan kokusuyla da uyansak , her seferinde daha genç ölsek de bu, bizim için Hakk’ın yanına varınca karınca gibi gürleyecek olmaktan başka bir şey değil.
Bu , Ebu Leheb olmaktan, Kâbe yıkmaktan , Kureyşli bir müşrikten farklı olmak değil.
Bu , Allah’a, birliğine ve dirliğine şirkten başka bir şey değil.
O gün geldiğinde, cennet kapısında sizi yakan ateşin sönmesini bekleyecek olan peygamber sizin değil.
İnsanı ilk öldürenle aynı olmak bu.
Kalü Bela’da Allah’a verilen sözü unutmak bu.
Şeytana uymak, onu haklı çıkarmak bu.
Allah’ın sonsuz azabı ve kahreden her adı , O’nun tüm alemlerinde üzerinizden eksik olmasın.
Yıllardır tek duamız bu.
Bunca yetimin bunca öksüzün bunca ananın babanın tek ah’ı bu.