Mustafa Demir
Bir volkanik patlamanın eşiğinde henüz bugün.
Gökten düşen lav ile uzuvlar kül olmuş bütün.
Yanıyor, kanıyor göğsünden bir parça,
Akıl almaz gibi karşında tekerrürden hüzün.
Ne uğrunda öldüğündür,önemi yoktur bezin.
Can bedenden çekilmişse ruh ile, güruh bir sezin.
Bu neçe bekleyiş, bak gör ki ölüm ansızın,
Bilmeden yaşamak mı? Sonu tezekkürden hazin.
Bilinmelidir çoktan fazla olduğu azın.
Bu yara oldukça derin,ki rengi çıkmış kirazın.
Karşı koymak vakti gelmiş maraza,
Hali ahvali gelmiş de geçiyor tazın.
Vakti midir, vücudun cidarını delerken düşman,
Vakti midir dalaletin? Ne gerek haddini aşman?
Planlanmış jürisi belirsiz bu elim münazara,
Lakin elzem olan aklınla oynaman,uğraşman.
Aklıyla oynamak dedim ya en başta,
Tabanca yoksa, silah kalemde olur kalemtraşta.
Fikir,zikir,şükür !
Bunları kaybetmemek lazım savaşta.
Hiç öyle bakma!Görmedikçe unutulur didar,
Unutmasınlar der isen birşeyler yap manidar.
Durma,bekleme,yola koyul tezden,
Yol nerde diye sorarsan,
Dostum benden bu kadar!
