ANNELER GÜNÜYMÜŞ ANNE.

“Sevmenin sonu yoktur. Bak nefret soğur, aşk da biter bitmez gibi durduğuna bakma ama sonsuz olan tek şey sevmektir birini.
Çevrendeki,hayatındaki herhangi birini.”
Çığ gibi büyüttüm sözüne uyup ben de.
Kim varsa çevremde, hayatımda sevdim.
Çok canımı yaktılar.
Dost,kardeş,arkadaş.
Hayatımda yer alan birileri mutlaka yaktı, yıktı bir şeyleri.
Ama ben yine sözünden çıkmadım.
Madem öyle madem bunu istiyorsunuz,öyle olsundu tavrım hep.
Hiçbir şeyi dilenmedim.
Birilerinin şevkat göstermesi için rol yapmadım.
Öfkeyse öfkeydi.
Kırgınlıksa kırgınlık.
Mutluluksa mutluluk.
Ben de senin gibi beceremedim bir şeyleri saklayıp gizlemeyi.
Neyi hissedip yaşadıysam göz önündeydi hep.
Kimseye emanet edilmek istemedim.
Kimsenin bana bir şeyler için destek olmasına ihtiyacım varmış gibi davranmadım.
İnatçılığım,öfkem,cesaretim ve evet zehir gibi sustuklarım hep senden.

Bir gece de olsun kırgın uyumadım ya sana , evet cennet gerçekten senin ayaklarının altındaymış inandım.
Bir söz var ki, ne zaman bir yerde tesadüf etsem “aynen öyle” derim.

“Ne cenneti merak ediyorum ne de cehennemi. Çünkü ben annemi ağlarken de gördüm gülerken de.”

Gördüm ben seni.
Yaşadım bildim.
Tanıdım.
Sevildim tarafından.
Ve ettiğin duaların bizzat adıydım , biliyorum.
Ki dilin susmuş olsa da hala o duaların etrafımda kalkan gibi durduğunu görüyorum.
Saçlarımı okşayıp her gece yarısı üstümü örtmeye geldiğini hissediyorum.
Gülümsediğim herşeye eşlik ettiğine eminim.
Gitmediğini biliyorum anne.
Çünkü ben henüz yaşıyorum.
Çünkü seni yaşatıyorum.
Çünkü seni hala çok seviyorum.
Görmemek, duymamak, dokunamamak önemli değil.
“Biz uzaktan sevmeyi bilmeseydik,
O’ndan geldiğimize inanmazdık” dediğini hatırlıyorum bir telefon konuşmamızda.
Biz uzaktan sevmesini biliriz annem.
Her nerdeysen orada olman hiçbir şeyi değiştirmez.
Bugün senin günün, kutlu olsun.
Canımsın..!