Sen; henüz bilmediğin karanlık ve ucu görünmeyen dünyamın en gerçekçi yıldızısın. Sen; tüm bu gizlenmiş kötülükler içerisinde hissettiğim en güzel duyguların sahibisin. İçimdeki kör nokta küçük bir kıvılcımı beklerken alev aldı birden; nokta nokta hücre hücre her bir yanım. Zapt edilemez bir merak duygusuyla senin aydınlığından bir nebze bana katmak istedim. Ve senle parladım ben.
İki oluruz sandım. Sen ve ben. Sen anlatacaktın ve ben bu dünyayı böylesine güzelleştirebilen bir insanın şimdiye kadar kimselere rastlamamış olmasına şaşıracaktım. Ben şaşıracaktım; sen benim afallamış ellerimden tutup ayağa kaldıracaktın.
Yıldızım gökyüzüne asılı kaldı. Kalbim hiç bilmediğim notalar mırıldanmaya, beynim hiç tatmadığım pastel renkleri yaşatmaya başladı bana.
Seninle bilinmeze yolculuk yapmak varken; labirentin içinde kendimi senin gölgende buldum.
Seninle anlar yaşamak değil; seninle anın merkezinde olmak istiyorum
Seninle güzel hisler biriktirmek değil; güzel duygularımın sebebi olmanı istiyorum.
in Edebiyat