in

Bekleme Durağı

Herkes kendi derdinde, kendi acısında ve kendi bekleme durağında. Herkes, her şey bekler bir şeyi ama neyi? Bitkiler yağmuru, hamile bir anne bebeğini, ağır bir hasta ölmeyi ve yalnız bir kadın sevilmeyi bekler. Herkes bir şeyi bekler bende seni…

Beklemek bazılarına acı bazılarına mutluluk bazılarına ise umut verir. Bana ne veriyor bilmiyorum ama hiç güzel bir duygu değil sanırım. Bu hayatta ne bekletmeyi sevdim ne de bekletilmeyi ama ta ki bugünlere kadar. Artık seni bekliyorum ve her yere geç kalıyorum.                            

Aslında gelsen mutlu olsak, yaşasak diyorum? Sen geldiğinde diş fırçamın yanında diş fırçan, ayakkabılıkta ayakkabıların ve askıda montunu görmek istiyorum. Ellerim ellerini, dudaklarım dudaklarına hasret. Şu saat sevincinden durabilir geldiğinde, gelirsen, gelmek istersen.

Hak ettik biz bizi gelsen diyorum artık. Biliyorum ne sen dönebilirsin artık ne de ben kapıyı açabilirim. Gelmeyeceğini bile bile yazıyorum bunları. Yüreğim büyük, gözlerim derin geldi sana. Ben hala umutsuzca beklemeye devam edieceğim ve sende olağan yaşamına.

Kimim ki ben? Boş bir kutuda çerçevelenmiş bir resim kadarım. Gelmesen de olmaz ama gelme sen!

What do you think?

1 Beğeni
Upvote Downvote
Okur

Written by Nursinem Öztürk

2 Temmuz 1997 Hayatımın başlangıcı.

Bir cevap yazın