Ben

Şehrin ışıkları vardı;

Bana çok yakın,

Bir o kadar uzak…

Bir adam vardı;

Anlar kadar yakın,

Yüzyıllar kadar uzak…

 

Benim hep geçmişe dönük hayallerim vardı.

Nedendir bilmem;

Hiç sevmedim elektriği,

Odamı aydınlatan mumlarım vardı.

Bedenimi bugünle giydirdim,

Ruhum geçmişin modasında kaldı.

Sevemedim aslında makyajı.

Ama yaptım.

Acıları saklamak lazımdı.

Şarkılarım vardı benim,

Ne dinlersem dinleyeyim

Hep klasiğe çalan…

Bir piyano sevdam vardı…

Neyse, hiç çalmadım zaten.

Hep asi ve isyankardım ama

İsyanlarım bu yüzyılda doğmamdandı.

İçimde korumaya çalıştığım

Narin biri vardı hep.

Gözyaşlarım vardı

Kapalı kapılar ardına saklamaya çalıştığım.

Bir de hiç kapanmayan kapılarım vardı…

Kitaplarım vardı;

İçlerinde aşklarımı, acılarımı, kahkahalarımı, hayatımı barındırırlardı.

Onların içinde var olurdum ben…

Kendimi kaptırdığım filmlerim vardı.

Sığınaklarımdı onlar.

Gözyaşlarıma bahanelerim olurlardı,

Kahkahalarıma sebeplerim…

Aşklarım olurlardı,

Hayallerim ve gerçeklerim…

İntihara meyilli düşüncelerim vardı;

Bir uçurum kenarına,

Tam kıyısına yuva yapmışlardı.

 

Bir ben vardı içimde.

Bildiğim,

Ama unuttuğum bir bende.

Öldürdüler.

Suçu bana kaldı…