Arife Yalçın
Bu gecede boğazıma takıldı bir iki kelam. Yastığımın altına saklıyorum sanki. Hep geceleri üşüşüyorlar bu kahrolası fikirler beynime, yaşattıkları duygularda hissedilen kadar işte, şuncacık.
Bir sokak arası, bir kitap sayfası öyle değerli bilgilere gebe. Sadece biraz dikkat etmeniz onu farketmeniz gerekiyor. Sonrası ince ince düşüneceksiniz her ayrıntıyı.Nerdesiniz, neye karar verdiniz, neye göre verdiniz? vs. Sonra alacaksınız doğurdunuz o eşsiz fikrinizi, biraz kucakta sallanmalı. Sallayın ki alışsın size benliğinize otursun. Biraz daha besleyin düşüncelerinizi, daha fazla kitap okuyun daha fazla büyütün. Aman yanlış beslemeyin, gaz yapacak canını acıtacak o biricik emek ürününün. Gazınıda çıkarıverin, madem yedirdiniz. Fikirlerinizde yüceleştirdiğiniz, gerçeğe aykırı bir yan mı var? Salın gitsin doğaya. Bir yerden aralık bulur o, akmaz kokmaz. Esas salmazsanız kötü. Şişkinlik yapar bi kere, rahatsız edici. Alın size aynı kitap arasından sıyrılan bir cümle ‘ Bu Dünya’da ne yaptığınızın bir önemi yok, asıl önemli olan insanları ne yaptığınıza inandırdığınız.’ Bugün bir çok insan kadın haklarından bahseder olmuş, öyle ki; kelimelerin ağırlığını hissedemeyenler ağızlarında balon yapıp üzerine birde şak diye patlatıyor. Üzerine kitaplar yazıyor nacizane ülkemin, nacizane insanları. Şarkılar besteleniyor, şiirler yazılıyor aman Allah’ım bi görseniz. Gerçi o kadar çoklar ki, bir iki kafa oynatmasıyla ağustos böcekleri hemen gözünüze çarpacaktır.
Birgün uzaktan anlatım yetmiyor bu üretken zihinlere. İçten içe diyor ki “Yahu çokta gerçekçi durmadı. Yazdık yazdık da bak te nerde kaldı. Birazda tanısınlar beni, önemli olanda bu değil mi? Ama nasıl olacak ki şimdi? Ahhh tabi ya …” hınzır hemen buluyor çözümü, kitlelere hitap edebileceği bir konferans elbette. Geçiyor mikrofon başına, hakkında fikri olup zikri olmayan beyefendiler, hanımefendiler hazır slaytlarını okuyor da okuyor. İçselleştirme 0. Ama yoruldu, kıyamam okudu o kadar. Emeğe saygı bitmez bizim yüreklerde. Peki sonra ne mi oluyor dersiniz. Adam eve gidip kadın tarafından temizlenen evin kapısını çalıyor. Ding dong, ııı jeton düşmedi. Açılıyor kapı, kadının güler yüzlü olmasına izin var, ama canım asla somurtamazsın. 40 numara ayaklar içeri adımını atıyor, çoraplar sepet olmasına gerek yok köşe olsun yeter, iç içe sokuşturulup milli gururumuz geleceğin basketbolcuları tarafından köşeye atılıyor. Veeee aman bee kaçtı. Neyse… Çok açıktık yemek yemeli, mutfağa doğru pat pat adımlar ilerliyor, yemekler hazırrr mmmm ama salataya limon sıkılmamış. ‘Kadınıma yardım etmeliyim diyor, centilmen beyefendi’ ve limonu usulca sıkıyor. Yemekler yendi. Yataklara çekinildi. Hem adam hemde kadın yarın sabah işe gitmek üzere uykudalar.
Part iki, seminer dönüşü kadın eve gelir. Sabahtan hazırladığı yemekleri ısıtır. Ama yorgundur, adamdan kendisine masayı kurmasına ‘yardım etmesini’ ister. Adam yardım eder. Yemekler yenir vs gerisi ülkemizin %90 nında yaşanan durumlar. Ve yine bu %90 hak derdinde. Ev işlerinin kadın tarafından görev bilindiği, erkek tarafından yapıldığında pohpohlandığı, tebrik edildiği, şans sayıldığı ve en önemlisi yardım diye adlandırıldığı %90 lık kesim, sabah yine uyanacak, hak adalet savunacak… Gerisi bildiğiniz gibi güzel ülkem. Taciz, tecavüz, şiddet, cinayet…
Yastık altında, prangalarından kurtulacak olan düşüncelerim. Ama hepsini demem ben size, bekliyorum. Dolar misali biraz daha yükselsin, değerlensin o zaman fırlatıp atıcam kabul görmeyen çehrelere. Bilinmezin kollarına bırakacağım. Gerisi sinapslara kalmış ne halt ederlerse etsinler, nasıl anlamlandırırlarsa artık, o da algı meselesi.
