Nurullah ışık
Aradan neredeyse bir yıl gibi uzun bir zaman geçmiş olmasına rağmen hala ayrılığın yaşattığı o ölüm tadında ki acıyı atlatamayan hala çok derin bir şekilde yaşayan biri olarak biraz kendimden bahsedeyim.
Bir anda başlamıştı, herşey baharın gelişiyle gelmişti. Baharın değil soğuk bir ayazın habercisi olacaktı beklenen. Davetsiz bir misafir gibi gelmişti. Dünyamı alt üst ederek benliğimi benden alarak gelmişti ki hiç beklemediğim ve kendimden bile vazgectiğim bir anda gelmişti. Güneşim oldu. İlk önce sonra ekmek gibi su gibi oldu dilimde, sürekli dolanan bir şarkı oldu.
Yarınıma dua oldu.
Sonra ne mi oldu?
Öylece hiçbirşey demeden arkasına hiç dönüp bakmadan geldiği gibi de gitti.
Hani benliğimi benden alarak gelmişti ya, çok kısa sürede kurduğum o hayalleri o dünyayı yakıp yıkarak gitti Gelişi normal olmadığı gibi gidişi de normal olmadı.
Hani diyorlar ya ben onsuz yaşayamam. Bmen şimdi onsuz da yaşıyorum ki bence en büyük acı da bu onsuz yaşamak.
