NELER VAR, NELER YOK? 

 Bugün 25 Kasım, Kadınlara Şiddet ile Mücadele Günü. Yadigar denilen şey: eskiden gunumuze kalan aileden, akrabadan ya da eski devletlerimizden kalan eşya, kültür gibi bize kadar aktarılandır.

Ben bu yazımda gün ile de ilgili olarak Kadınlara şiddet, taciz, tecavüz hakkında bahsedeceğim. Bize yadigar işte bunlar kaldı. Hala şiddet, hala taciz, hala tecavüz ve hala hakkımızı tam alamıyoruz. Kaç yıl önce kadınlar hakları için savaştılar. Elbette Türkiye hariç çünkü Mustafa Kemal Atatürk zaten bize haklarımızı vermişti. Ancak elbette Atatürk’ten sonra biz de çok zorlandık. Yıllarca mücadele ettik. Aslında HAKKIMIZ olan haklarımızı almak için uğraştık, “mini etek” giydik diye tacize uğradık ya da şiddet gördük, “hamile” gezdigimiz için ayiplandik, tecavüz edildikten sonra intihar ettik diye “kuyruk sallamasaydi ölmezdi” arkamızdan bile laf ettiler.

Bunlar sadece 2018’de olan şeyler değildi. Bize bunlar geçmişteki kadınlarımızdan yadigar kaldı. O kadınlar ise yanlış bilgilendirilen, bu sebepten seslerini çıkaramayan kadınlarımızdi. Kocasından dayak yedi annesi “kocandir yapar” dedi. Tecavüze uğrayıp hamile kaldi babası dövüp “namusumuza leke getirdin” diyerek evden dışarı attı. Kocası kendisiyle cinsel ilişkiye girdi, kendi istemediği halde ona kendi kocası TECAVÜZ etti.

Evet, bize yadigar kalan şeyler bunlar oldu. Hala şiddete, tacize, tecavüze sessiz kalan kadınlarımız var. Korkuyorlar. Öldürülmekten korkuyorlar, “Namussuz” olarak nitelendirilmekten korkuyorlar, milletin ne düşünüp ne diyeceğinden korkuyorlar.

Bize yadigar kalan işte bu korku ve sindirilme duygusu. Keşke böyle bir yadigar kalmasaydı. Kadınlar daha “düşük” görülmekten artık arınsaydı. Sessiz kalmayıp, hakkı olan hakkını alsaydı.

Kusura bakmayın ama olmaz olsun boyle yadigar. 

NOT: Bu yazıyı, “Yadigar” konusu olan bir dergiye göndermiştim.