Gidenin Ardından

… iki gözlü yaş kalır geriye. Bu her zaman böyledir. Giden yeni şeylere giderken, kalan gidenin anılarını taşır gittiği her yerde, her zaman. Bazen bazı gitmeler nedensiz olur, birini hep gitmeyecekmiş gibi severiz. Oysa biri geldiği gibi gidebilir de, onun doğasında gitmek de vardır, biz bunu unutuyoruz.
Düşünürsün şimdi nerede, nasıl, mutlu mudur sahiden tüm sorular birbirini kovalar düşüncelerin hiçbir zaman sonlanmaz. Süreklilik hakimdir onu düşünürken. Bazen yüzünde aptalca bir gülümseme bile olur sonra bitişini hatırlarsın ve ardından büyük bir sessizlik.
Anlatacak yeni insanlar ararsın, dünyadaki her insan ikinizin hikayesini bilmelidir, adlarınızı yan yana görmelidir. Hatta kimse görmesin diye fotoğraflarını en gizli yerlere saklarsın olur da biri sorarsa gösteririm “işte buydu!” diye.
Bazen ona benzeyen birini görürsün. Bazen de ona benzeyen bir sürü kişiyi görürsün gün içinde ve her görüşünde “ah acaba o mu?” diye düşünürken kalbin her defasında daha da hızlanır. Aslında onun olmadığını bilirsin ama o olmasını istersin. Birilerine benzetmeye bile ihtiyacın olur ve bu en çaresiz kaldığın andır. Düşünürsün ya şimdi burada olsa, neler olurdu diye. Yanından öylece geçip gideceğini bilirsin ama bunu düşünmeye ihtiyacın vardır çünkü elindeki tek şey hayallerindir.
Olmuyorsa, olmuyordur ve asla da olmayacaktır. Aklın olmaması gerektiğinin farkındadır her zaman kalbin ise isyankardır. Onu unutmaktansa acısını çekmek her zaman daha iyi gelecektir.