Parça parça olmuşken insanlar,
Ve parça parça süzülürken bulutlar
Her şey parça parçayken önce duygular,
Tek tam olan ümittir, ümit hayatta tutar.
Sevgi hayatta tutar, sevgi ayakta tutar!
Sahi, yalnız sevgi yeter mi tam olmaya?
Sevgi deniyorsa o eksik parçaya,
O eksik parçayı sevilmek anlamlı kılar
Laf-ü güzaflardan gayrı isterseniz kelam
Gökyüzü pek küskün, almaz bizden selam
Bu ne hırs, bu kin nedir yahut intikam
Yarından ümidi kestik diye parçalandık
Gökyüzü pek kızgın, artık olmayız tam.
Bir ümit kesiş daha, hava karardı
Yiten her umuda yağmurlar yağardı
Gökyüzü karanlık, belki de ağlardı
Yağmurlar yağardı ardından vedaların
Köhne kaldırımlardaki sessiz hayatların
Gökyüzü karanlık, belki de ağlardı…
Çok beğendim şiiri.
Emeğine sağlık.