Harman

Sıkıntımı vernik kokan bordo demirlere astım.
Gülsuyu yönünden bir ayaz geliyordu, o sıra, yavaş yavaş.
Kesik eldivenlerimin çıplak yerleri üşüyordu.
Sarı ışıklar vardı gölgeliyordu geceyi.
Uzak asfaltlarda tekinsiz adım sesleri.
Derken çirkin solistlerin kuralsız nağmeleri.
Ve son bir araba kartal tarafına geçti.
Sokaklarda anlık bir darbe sessizliği.
Uğultulu bir şekilde korkarken ben nedensiz.
Harman bir kaplan sessizce korudu beni.