Şimdi ki okuduğum kitapta (İnsanın Anlam Arayışı) oradaki kahraman(yazarın kendisi) savaş zamanlarında kampta kaldığı şartları anlatıyor. Açlık, sussuzluk,soğuk daha sayamadığım çok fazla acı yaşamış. Belki simdi bu yazıyı yazdığım zaman, yani bu saatte bu dakikada bu saniyede dünyanın başka yerlerinde insanlar aç bırakılıyor,tecavüze uğruyor, dövülüyor veya öldürülüyordur. Ama biz bunları çoğunu görmüyoruz onu boşverdim düşünmüyoruz bile. Bu kadar acıyı görebilsek yaşayabilir miydik acaba? Sonuçta baktığımızda her insan düşünebildiği kadar dünyayı tanır. Bir yazarın dediği gibi ismini şimdi hatırlamayamadım “Herkesin bir derdi var. Kiminin ekmeği bayat, kiminin pırlantası ufak..” Bende şimdi odamda bu yazıyı yazıyorum ve çoğu şeyden habersiz oturuyorum hayat şimdilik acı ve tatlısı ile gözüküyor. Ama acaba bilmedim şeylerden dolayı mı? İnsan öğrendikçe acı mı çekiyor acaba? Ama benim derdim gerçeklikle (tabi gerçek bir şey var mı onu da çözemedim tam olarak).