in

Her şey bir insanı sevmekle başlar

 Sevgili

“Çünkü her şey, bir insanı sevmekle başlar.” diyorum oyunumun sonunda. Başlamıyor. Hiçbir şey başlamıyor. Hatta tersine, bitiyor her şey. Kalbimdeki yara var ya hani? Bitmeyen tek şey o, tekrar tekrar başlayan tek şey. Devam eden bir tek o…

Kimse bilmiyor yarayı. Soyuyorum her gün usanmadan, bitsin diye. Anlatamıyorum da hiç deşilmesin diye. Tek başıma bir savaşta gibiyim. Seni görünce kanıyor yine her yerim, deli dolu. Ağlıyorum iki gözü iki çeşme. Bakmıyorsun bana. Seni beş saniye daha fazla görebilmek için her şeyi yapacak ben, tutuyorum kendimi. Çünkü, sana tüm hayranlığımla bakıp sevgimi sana doğru akıtırken iyi gelmiyorsun bana. Sevsen iyi gelirdi belki. Ya da bir kerecik görsen beni.


Çok zor, çok. Yemin ederim çok zor. Senden uzak kalmak, güzel ellerinden, özel hissettiren dostane kelimelerinden… Çok özledim hepsini. Senin her şeyini çok, çok özledim. Çok demekten yorulmuyorum. Çok demek de yetmiyor çünkü hissettiklerimin yoğunluğunu açıklamaya.

Ne zaman “bitireceğim artık” desem, kayıyorum sana doğru. Karşı konulamaz çekim gücüne kapılıyorum ve sen bir darbe daha atmadıkça dibine kadar çekiliyorum. Hoş, senden bana gelen her darbeyi görmezden gelme gibi bir huyum da var. Onlar da bir işe yaramıyor, uzaklaştıramıyor beni senden. Kalbim daima seninkinin yanında atmak istiyor.

Hatırlar mısın bilmem; kalplerimiz aynı anda, aynı ritimle atmıştı. Ben çok şaşırmıştım. Sense hiç. “Kalplerimiz bir.” demiştin. Tek ve özel bir cümle. Hâlâ beni titreten sayılı seslerden biri. Hepsi de senin, o seslerin.

Özledim ben. Her zerremle çok özledim. Konuşmasak bile, gözlerinin üzerimde dakikalarca takılmasını özledim. Hem de çok.

Umuyorum ki kavuşacağım mutluluğuma. Ya seni bana getiren mutluluğa, ya da beni senden alan mutluluğa. İki türlü de hafifleyecek kalbim. Tutsaklığım ya da özgürlüğümle!

What do you think?

0 Beğeni
Upvote Downvote
Okur

Written by buseunsal

Milyon tane insanın kirini bulaştırdığı bu sokaklarda, yağmuru bir çiçeğin yaprağından koklayan, toprak yerine betonla kaplı bu dünyada yüreğine ektiği çelimsiz bir ağaçtan nefes alan, mürekkebi göz yaşıyla dağıtan, farklı, şiirsel birisi.
büse de derler.

Bir cevap yazın