in

Hoşça Kal

Hoşça kal sevgili;

Merhabalarla başlayamam artık adının geçtiği hiçbir cümleye. Neden biliyor musun? Biliyorsun da,saklıyor gözlerin. Nasıl da uzak kalmışız biz seninle, nasıl da anlayamadım o gözlerin gizlediği vedayı. Sahi gidiyor musun?
Geçenlerde hayal kurdum. Ne çok olmuş senli hayallere dalmayalı. Bizimkilere anlattım sonra, anlamışlar biliyor musun? Senin bir zamanlar çok sevdiğin bu gözler yine saklayamamış hiçbir şeyi. Senden sonra biri sevmesin diye maviyle örttüm üstünü. Zaten kimse sevmedi. Neyse işte,gidiyormuşsun. Yine kağıtlara vurdum kendimi. Kurduğum tüm hayaller yine bu satırlarda toz duman oldu. Ama onlar da özlemiş seni biliyor musun? Kimseye söyleme ama onlar da ağladı bugün benimle. Gözyaşları kadar da kızgınlar gidişine.
Az önce ne oldu biliyor musun? Gökyüzü çaldı kapımı. Her gün gördüğüm,görüp de öldüğüm adamın gidişini duymuş. Söz verdi bana, başımı yukarı her kaldırdığımda gülüşünü gösterecek. Sahi o da sözünde durmaz mı senin gibi?
Ve şimdi sen giderken, ben sana yalnızca merhabalarımı vereceğim sevgili. Yeniden gelirsen bir gün şehrime,bir merhabanı alırım. Hoşça kal..

What do you think?

0 Beğeni
Upvote Downvote
Okur

Written by Kardelen Avcı

Hayatını kağıtlarla birleştirmiş,okuma aşkıyla yaşayan 17 yaşında bir kız. Yazar,çizer,düşünür ama silmez. En büyük hayallerinden biri Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesinde okumak.

Bir cevap yazın

Bir Yorum