Pİ Sayısı
Tevekkeli çabalar bunlar. Ne ölümden ne de hayattan kurtuluş var. Haklısın bir yerlerde bir iyioluş var. Elini uzatsan dokunabileceğin kokusunu teninde hissedebileceğin kadar çevrilisin ve de kalın mukusumsu bir deriyle döşelisin karışamazsın ona. Belki de içindeki kurumdan kurtulabilmek için önce yanmalısın. Küllerini savurup göklere, rüzgarlarla erimelisin. Sana dair bir hiç kaldığı zaman;
işte o zaman, “ben buyum!” diyebilmelisin.
Sevmelisin dostum;
kendini tüm vasıflardan tüm sıfatlardan tüm lükslerden ve de göreneklerden esirgemelisin.
Bildiklerin öğrenebileceklerinin düşmanı, gördüklerin hissedebileceklerinin hasmı ve başarıların senden kopan ruhunun prangaları.
Yapma çocuk!
Olma medeni,
ne de vahşi…
Sen bunlar arasında bir sarkaçsın sadece akıp giden zamanın esrikliğinde.
Kaçma çocuk, kimliğinden ve de kimliksizliğinden!
Kabul et çocuk;
toprak gibi çatlayabildiğini
hava gibi nüfuz edebildiğini
ateş gibi kendini eritebildiğini
su gibi boğabildiğini
insan olmadan önce sadece bir varlık olduğunu bil
sade bir varoluş.
En çok da bunun kıymetini bil:
Hayata karışmanın hazzını,
ölümle yatışmanın ruhunu!
Olma insan.
Verme insanlara istediklerini.
Güneşle doğ ayla yeniden diril her sirkadiyen döngünde
kargalarla şarkı söyle,
gergedanlarla haykır…
Ve
Gerçeklerle yüzleş;
kendi gerçeklerinle,
hayatın gerçekleriyle,
ve hayatla hayatın arasında açtığın uçurumun gereksizliği gerçeğiyle!
