İnsandık

Bambaşka bir hal aldık karşıdan karşıya geçerken karşımızdakinin yüzüne bakamadığımız
Tüm evren insanlıktan başkalaşırken bir sen farklı kalmışsın sanki bir de etkinden farklılaşan ben
İki ekmek aldığım bakkal, çıkarken bereketini esirgediğinden beri düşmez oldu tepeme yağmur
Senin gözlerin gelene dek ne şimşek sesi işitirdim ne de tebessüm edebilir
İnsanlığı tüketmişler iki kadehe sızdığımız gecelerde sen ayrı ben ayrı şişelerde anlık huzurun peşinden koşarken geleceğimizin içine etmişler
Sızmıştık, insanlıktan nasibini almayanların içine attığımız adım bile bizi onlardan terse düşürürken biz sokak ortasında hala sesimizi yükseltebiliyorduk insanlığı pazara çıkarmıştık batıyoruz ucuza satış diye bağıra bağıra sadece ikimiz sadece yan yana ne elin elime değiyordu ne de dudakların ya da her neyse işte
Bir sen varsın tebessüm ettiğim bir de senin tebessümlerin
Gülmenin yasak olduğu bir devirde doğmuşuz inadına gülmüşüz hem beraber hem de sadece ikimiz
İki kişilik yalnızlık bu ne azız ne de çok sadece iki sadece biz ve herkesten saklayıp koruduğumuz vicdanımızİnsan