İntikam..

Her şeyin başlangıcı sayılacak bir güneş doğumuydu gündüz denilen aydınlık saatler. Sevgisiyle yaşayanlar güneşin doğmasına kalplerindeki tebessüm ile mutluluğa boğulup gecenin hüznünü içine çekmiş insanlara aldırmadan gülüp geçiriyorlardı zamanı. Her şeyin bir başlangıcı olduğu gibi sonu da olacaktı mutlaka. Gündüzün sonu geceydi gülüşlerin de ağlamak. En büyük intikamdı bu insana yapılan. İntikam soğuk yenir. Verilen can da soğutularak alınır insandan. Dikkatinizi çekmek istiyorum aslında tüm kaideleri de bozuyorum. Verilen her şey geri alınacak tıpkı zaman gibi. Ve bu en büyük intikam işte. Şimdi abartıyorum gibi gelecek ama değil tam tersine her şey net.

Neden diye düşündünüz mü? Ya da boş verin çünkü insanoğlu artık düşünemiyor. Zorlamayın otomatik olarak kodlanmış beyninizi. Gündüzü kaybeden zamanı da kaybediyor günün içinde bazı şeyleri de tabi. Neye göre nasıl oluyor bunlar. İntikam demekten başka bir şey gelmiyor aklıma bulabilirseniz bir kelime bunu ifade edecek beni de düzeltin. En büyük intikamı bizden zaman alıyor yavaş yavaş ve soğuk soğuk hiç hissettirmeden bir an’da saniye geçirmeden salisede hem de. Kim kaçırdığı saliseyi geri getirebiliyor ki saniyeyi saymıyorum bile.