July Blues

Gözlerimden yağmur damlalarına benzeyen bir sıvı akıyordu, hissetmiyordum ne olduğunu fakat notalar gibiydiler ve bir şarkı yazdırdılar bana. Coşkulu, alev alev ve melankoli antolojisi gibi…;July Blues*; bir kuş dedi.

Gürültülü ve berrak bir sesle kuş şarkısını söylüyordu

İzliyordum, şimdiki ben kesinlikle engellerdi bunu, ama yapamadım

Eros yayını gerdi, gerdi ve fırlattı okunu, kuş olanları hiç anlamadı

Yollara düştü coşkun bir sesle ”sarı ışık beni bekliyor, onu bulacağım”

Oysa duvarlarda kan lekeleri vardı ve cansız bir beden yatıyordu öylece

Kaldırımda, sorguladı defalarca, gökyüzüne baktı ve rengini beğenmedi

boyamaya karar verdi boya paletinde bolca okyanus vardı bir tutam da

Atlantis ekledi, savaşçılar durmadılar -ben ona unutamayacağı bir ders vermekteydim-

rüyalarımda buluştuk ”köprüden atlayacağız el ele” her zaman

buradaydı o, uçmaya devam etti, oysa evdeydik

Yalıtılmıştı zaman tıpkı sırtımızda evimiz trene taşınmamız gibi

Karlı yollardan geçiyorduk ama ateş böcekleri kavanozlarımızda bizi dinliyordu

kar kristalleri derken beyaz duvarlara kapandım, hıçkırarak ağladım Güneş

doğmuştu, hissediyordum ama bilemezdim, emin değildim, kendimi

banka Dolunay’ı izlerken buldum, cinayeti herkes gördü, sağardılar beni

duymadılar, eski yapraklara kaçtım, mürekkepleri akmıştı

bir fotoğrafta yeniden buluştuk, uçtuğunu sanıyordu ama evdeydik

”Atlantis’i bulacağım”

Sayfalarca yazdım, o gece o da yazdı ve bana… şaşırdım siyahları

deniz zannediyordum, balıkçılar denizi taşımış yıllar önce

Kendimi boşlukta buldum, pusulam yoktu hava da sisli gibiydi, yıldızları

göremeyecek kadar bulanık, maviye boyadım bedenimi

saçlarım tuttu bir tek, akan ruhumu ince uzun bir şarap şişesine hapis ettim

sabah oldu, şişede papatya açtı, bahar gelmişti

yüreğim demir atmadan limana, gemilerin halatlarını çözdüm, yedi tepeli

ülkeye taşındım, üç damla kan aktı bileğimden ama aşık oldum

yakmamız gereken şeyler vardı, göz göze geldik

Kalplerimizi ateşe verdik, dağlar dudaktan bir öpücüktü adeta

Tüm bunlar olurken dünyaya düşmüştük -geç fark ettim-, terk ettim bu yeri ben

Kuş uçuyordu ama evdeydik, ”uçma” denizin alevlerle dansını izledim

Aylardan Temmuz, Atlantis benim.