Betül Sena Kılınç
Hiç tren kaçırdınız mı?
En sevdiğiniz yemeklerle dolu olan sofrada aç kaldınız mı?
Su yokuşlardan basamak basamak akarken susuz kaldınız mı?
Bütün fırsatlar ayağınıza kadar gelmişken hepsini ezdiniz mi?
Gözünüzün önünden fırsatlar bir bir kaçarken onlara el salladınız mı?
Ya da…
Yıllarca o kaçan fırsatın yasını mı tuttunuz?
Bir insancık varmış.Güzel donatılmış sofraya oturduğunda her şeyi yemek isteme hırsından dolayı mide hastalığı nüksetmiş. Midesi bulandığı için güzel yemeklerden istifade edememiş.Üzülmüş yemekleri yiyemediği için.O yemekler nasip olmamış.
Başka bir insancıkta boş vaktinde bir sürü faydalı uğraşlarla uğraşmak için listeler yapmış. O listeyle uğraşmaktan boş vakti elinden kaçıp gitmiş. Çok şey yapmak isteyip hiçbir şey yapamamış. Kendini bir önceki hasta insancığa benzetmiş. O hazmetmek isteyip ağzına bile alamadığı yemeklerle, kendisi yapmak isteyip yapamadığı işlerle imtihan olmuş.Sonra üzülmüş üzülmüş. Biri kaçırdığı yemeklere diğeri kaçırdığı boş vakte… Üzülmeye devam ederken üzüldüğü vakit de boşa gidiyordu, bunun farkında değildi bu insancık. Üzülmeye devam etti ,vakit kaçırmaya devam etti. Bu da böyle sürdü gitti.
Sen o kaçan fırsatlara el sallayan kısımda olmayı düstur et.
Gidene üzülmenin faydasız oluşunu akıl et.
Çünkü hayat bizi şaşırtmak için var.
Ne biliyorsun yeni gelenin daha iyi olmadığını.
Geçmiş geçti gitti. Geleceğin geleceği muallak
Hayat sadece ve sadece şu andır.
Sen doğru yaşamaya bak.
