in

Kan ve Ekmek

Doğar çocuk.
Babadan olma,anadan doğma,
Ufak,sarı,ak ya da kara.
Olur insan karnında.
Bazısı toplu iğneyi icat etmek için,
Bazısı başlatsın diye savaşı,
Kimisi koşsun diye sokaklarda,
Kimisi vurulsun diye silahlarla,
Ama muhakkak olur çocuk.

Büyür az biraz çocuk.
Kan ve ekmek taşır sırtında.
Ya da ağır,çok ağır bir çanta.
Anasını taşır bazen.
Az biraz büyüdü ya yükünü taşır,
Az biraz parası olanın,
Yükünü taşır seçmediği soyunun.
Ve sebep olur savaşında soysuzun.
Ya da objektifin ucunda,
Sırf geri kalanlar acısın diye,
Üzülsün ve sonra unutsun diye,
On saniyelik bir hatıra olur.

Sonra ölür çocuk.
Boyu yetişmeden ufak zeytin fidanlarına.
Koparmadan meyvesini ,
Adını bilmediği ağaçların.
Uçan kuşlar hayret verirken hala,
Uçan bombalarla ölür.
Kirece batmış ölür,
Sokağa çıkmış ölür,
Farsça,Arapça,Türkçe ya da sessiz ölür.
Sonra sıcak medeniyetimiz soğur aniden.
Buz kesilir yasalar ve mahkemeler.
Ve koltukları takım elbiseli adamların,
Taşımaz olur aniden düşerler.
Öyle bir ölürler ki çocuklar,
Gözümüzde kalır yaşlarımız,
Bitmez ağaçlarımız.indian 1717192 1920

 

What do you think?

0 Beğeni
Upvote Downvote
Okur

Written by Alper Atabek

Gözümden dünya,doyuracak mı gözünden dünyayı merak eder dururum.Yazar,sorar,öfkelenir ve nefeslenirim.