23 Eylül 2017 günü İngiliz sanatçı Tom Odell İstanbul’da, Zorlu Performans Sanatları’n da Türkiye’de ki ikinci konserini vermek üzere sahneye çıktı. Bu konseri en önde izleme şansına erişmiştim, sahneye çıktıklarında orada bulunan herkes nedensiz çığlık atmaya başladı genellikle yaş aralığı 17-30 idi. Herkesi bu kadar enerjik ve mutlu görmek, Tom’un yüzündeki ifade tam olarak buydu. İstediğini verecekti izleyenlere, selamlayarak piyanonun başına geçti. Tam da 7 yaşından beri piyano çalan biri gibiydi. Elleri hızlı bir şekilde ilerlerken aynı zamanda ayağıyla kendi metronomuna sahipti. Başını sallıyordu ve salladıkça izleyenler çığlık atıyordu. Son albümden ”Still Getting Used to Being On My Own” parçasıyla başladı ve bütün salon sessizliğe boğuldu. O an şaşırdım sanatçıya duyulan saygı beni çok mutlu etmişti. Ardı ardına devam eden ve soluksuz şekilde ilerleyen performans aralarında piyanonun üstüne çıkmayı ve bizi alışılmadık caz esintilerine boğmayı unutmadı. Parçası bittiğinde salonda ki herkes çığlık atmaya başlıyordu. Ara verildiğinde yanımda ki insanların hayranlıklarını dile getirmelerini dinledim. Tekrar sahneye geldiklerinde ilk albümünden ‘‘Another Love’’ parçasını söyledi. O, tok sesi ve İngiliz aksanı ile sahne arkadaşlarını tanıttı. Piyanonun başına tekrar geldiğinde sanırım bize özel ‘Turkısh March’ çaldı. Kesinlikle bizi iyi hissettirmeyi ve büyülemeyi biliyordu. İzleyen herkes sona yaklaştığımızı anladı. Ona verilen Türk Bayrağını omuzlarına aldı ve son bir kez daha sükûneti topladı.
Işıklar yıldızlar gibi hareket ediyordu. Sahnede hepimizin hayranlıkla dinlediği bir ses vardı. Parça bitmişti. Belki de bu İngiliz sanatçı henüz 7 yaşındayken , bu ışıkları bize göstermeyi hayal ediyordu. Sanırım doğru yolda da ilerliyor.Ben o gece o konsere iyi ki gitmişim dedim, bu yazıyı okuyanlarda umarım Tom Odell dinler ve belki bir başka konserde onu hayranlıkla izlerler.
Tom ODELL
24 Kasım 1990, İngiltere
Tarz: İndie pop
Albümleri:
Long Way Down
Wrong Crowd
Ödül: En İyi Söz Yazar ‘Ivor Novello Ödülü’