in

Kuş

Bir kadının kaburgalarında sakladığın hayal kırıklıkları ellerine batmaya başlıyor.

Mevsimden bu.Hava soğudukça yüzüne çarpan gerçekler acaba kadını da üşütüyor mu diye meraklanıyorsun.

Kanayacaksın.

ama kan kaybından ölmemek seni öldürecek.

Ben hepsini alaşağı edelim demiyorum ama o duvarlara pencere eklemeyi bi düşün.

İçeri ışık almadan bu kaçıncı çiçek katliyamın?

Onca zahmet edip kendinden vererek inşa ettiğin ‘düşse de kırılmaz kalbine’ dokundu değil mi sonunda?

Evet zaman geçiyor ama bu kadar zor olacağını tahmin etmemiştin’ klişelere düşüyorsun.

Bir adamın adem elmasına bırakılan veda cümleleriyle yüzleşmen gerekiyor.

Sessizce oynanan oyunlarda kaybetmemeyi öğrenmen,

yol gösteren hiç kimse olmadan ev’e geri dönmekten vazgeçmemen

bir de giderken kapıyı iki kez tıklatman.

Anahtarı sende olsa da adımların çok dışına çıktı o evin.

Kendini içinde hiç bulunasın olmayan durumlara atıyorsun ve yardım isteyecek biri yok.

Saçlarından umut ör,

hapsolma artık kafanın içine.

Arala bu gece perdeni ve o köşeden bak gökyüzüne.

O hala aynı gökyüzü.

İşte bu yüzden bu his hep kalacak.

What do you think?

0 Beğeni
Upvote Downvote
Kırmızı Yazar

Written by Melis Erdoğan

Sayın okur,bi yerlerde yaşıyorum ama oralara hiç ait olamıyorum.Bilmek istediklerini sor,çekinme.
ve kendini bu kadar hırpalamana değmiyor hiçbiri, boşver.

Bir cevap yazın

Bir Yorum