Mavi Yeşil

Gökyüzüne döndüm yüzümü sakin bir yaz akşamüstü, güneşin son çırpınışları ufku kızıla boyuyor, geriye kalan kısımda mavi ile siyahın kavgası yaşanıyordu. Gökyüzü bir başka geliyordu bu akşam. Aynı gökyüzüne baktığım insanları düşünmeye başladım. Sayısız insanları sığdırmaya çalıştım zihnime. Farklılıklarımıza o kadar yoğunlaşmışız ki, ortak yanlarımızı görmeye fırsat kalmamış diye seslendim her birine. Altında yaşadığımız gökyüzünün bizi birbirimize sıkı sıkıya bağladığını hayal ettim. Aynı anda bakanların bir tür iletişim içerisinde olduğu bir gökyüzü. Duygu akışının hiç bitmediği bir gökyüzü. Tüm çarpıcılığı ve çıplaklığıyla gerçek hislerimizin yansıdığı bir gökyüzü.Korkakların bakmaya cesaret edemeyeceği bir gökyüzü.
Aramızda kocaman mesafeler de olsa gökyüzünün ismine en çok yakıştığı insanla aynı anda bakmayı dilerdim. Belki aynı şarkıyı dinlerken kitlerdik gözlerimizi sonsuz maviliğe. Kocaman gözleriyle aynı anda dolardı gözlerim. Yeşillerimiz buluşurdu gök kubbede. Hayatlarımız kesişiverir, mavi ve yeşile boyanırdı, kapanırdı tüm karanlıklar.
Gün geceye dönüyor, mavi ile siyahın kavgasında siyah galibiyetini ilan ediyordu. Geç saatleri bulsa da uykuya teslim olmam, biliyordum uyandığımda maviye boğulacaktım yine. Bazıları geceyi sever, kim bilir ne karadır düşleri. Derin bir nefes almanın hasreti sarmıştır dört yanlarını. Bense mavinin zaferinin hasretini çekerim her gece. Her saniye daha da büyür içimde özlemi ve tanık olmak isterim geceyi yırtan maviliğe.
Üstüme çöküyor sanki tüm karanlık, iyice karardı gökyüzü, siyah mutlak galip geldi ancak vadesi dolacak. Şiir okuyacağım ben tüm gece. Şiirler birer hançer ve karanlığa saplanacak. Belki bir nebze gedik açar sonsuz siyahta, mavilik taşırım geceme diye ümit edeceğim.Karanlığın acısı kaplasa da her yeri,sebat edecek, sabahın yoğun mavisini bekleyeceğim.
Gecenin tam ortasındayım, şehrin ışıklarını da geride bıraktım. Acımasız düşmanlarla çevrili etrafım, görmezden geldiğim ancak sırtımda ağırlıklarını hissettiğim. Derinlerde bir uğursuzluk büyüyor insanı deli eden. Geçmişten gelen tüm fenalıkları bırakıp öyle döneceğim güneşin maviyi şımarttığı zamanlara. Mavilikte buluştuğum gözlerin sahibi şimdi yanı başımda, ellerini uzatıyor tüm kötülüklerin arasından. Karanlıkta bile çakmak çakmak parlayan gözleri korku salıyor acımasız düşmanlarıma ve birer birer kaçıyorlar arkalarına bile bakmadan. Maviliğe olan inancımı tazeleyip,kutsuyor.
Elleri ellerimle buluştu nihayet ve korkunun zerresi kalmadı içimde. Maviler fışkırıyor sonsuz siyahlığın arasından, gece hükmünü kaybediyor artık. Güneş söz veriyor ikimize; bir daha eksik olmayacağım üstünüzden ve siyahlık kaplayamaz baktığınız gökyüzünü katiyen. Yeşillerinizi çalın sonsuz maviliğe güvenle. Mavi ve yeşil yoldaşınızdır bundan böyle.