Omuzların düşer bazen
Koyarsın kafayı yastığa, pes dersin
Ne bir umut ne de bir ışık girer pencerenden
Karanlığa gömülür beklersin
Anlamazsın, anlayamazsın hayatı
Bir andır o, herkesin seni bıraktığı
Dışarıdan gelen sesleri duyamazsın
Bağırsan da nafile, çıkmaz içindeki yankısı
Bazı günler; bazı anlar vardır, inersin gülen gözlerden
Bazen herkes mutlu sanır zaten
Çok uzaklarda bir hayalin peşinden
Kayıp giden hayata ağlarsın, ellerinden