Rüya

Boğuluyorum küçük bataklıklarımda, çıkmaya çalıştıkça daha fazla batıyorum en dibine ellerim bile görünmez oldu. Burnuma kadar battığım bir gece vakti yorgun düştüm arkandan bıraktığın yüklerin ağırlığı bana ağır gelmeye başlayınca terazim şaştı oysa onlar bana yük değildi belki gittiği yere hastalık götüren bir polen.
Hafif ama, hafif olan insanın kaldıramayacağı bir yük.
Boğulduğum gece uyanmıştım rüyadan, o geceden sonra bir daha rüya göremez oldum.
Sen kurtulmuştun
Ben kendimden kaçıyorum, her gece aynı yerde buluyorum kendimi.
Göğe, ruhsuz evlerin arasından baktığım bir balkondayım
Sanki aradığım ben değilmişimde bir katilin işlediği suçmuşcasına sinmişim en örümcek ağlı karanlıklara
Hangi insan, kendinden kaçar ki
Aklım almaz olmuş zaten günün yarısını yolda bitirdiğim bir zaman dilimine hapsolmuşum.
Aklımda sen, gök gece, kulağımda alakasız şarkılar gezegenlerin dönüşüne şarkı yapanlar kulağımı paslarken sen aklımı köreltiyorsun