Sembolizm

Sembolizm’in resimlerdeki görsel özellikleri hakkında gözlemlediğim ufak bir yazı:

Görünüşte gerçeklikten kopuk ve onun gerçeklik halinden farklı olarak işlenen(karakter veya ana unsurlar) ve ortaya çıkarılan bir çeşit davranış-sunumdur. Fakat bu fiili bir davranıştan öte dilsel anlamsal bir davranıştır. Aslında sembolizm resim sanatında karakterlerin gerçeklerinden aykırı davranış ve hareketlerin içinde bulunduğu, fakat onun gerçekten referans alındığı bir halin yansıyışıdır. Doğal Formasyonlar-dan soyutlan-sa bile, karakterin bütün sembolik olarak oluşturulduğu ögelerin her biri doğal bir örnekleme sentezidir. Semboller bildiğimiz mistik, pagan veya semavi sembollerin dışında farklı bir anlamda kullanabileceğimiz, bir tür sentetik yaratımın oluşturduğu birleşimin tümüdür. Mitlerdeki Kanatlı insanlar, doğaüstü varlıksal hareket veya davranış-sal anlamda gerçekten kopuk fakat gerçekleştirilen bir sembolik olasılıklardır. Semboller burada biçilen karaktere yüklenen anlamın, kendisinden öteye taşıdığı bir anlatımın parçası olan gösterim ve sunum, hatta yaratımın bir ekolü olmaktadır. Resim sanatında 19. Yüzyılda ortaya çıksa da köken olarak gözlemlediğim sembolizmin ilk hali insanın tinsel yaklaşımlarına biçtiği soyut varlıklara özellikle doğadan referans alınmış bu üst karmaşık yaratımların mit veya kişilik olarak ortaya çıkmasıdır. Aslında bu özellik ortaya insanın resim çizme alışkanlığının başladığı son buzul çağının bitişinden sonraları üst-paleolitik dönemde başlamaktadır. Çünkü bu sembolik birliktelik sanatsal olarak değil, bir sosyal yapılaşma ve bütünsellik halidir demek isterim. Bu sembollerin en büyük özelliği sembolün kendinin bir oluşum olarak ortaya çıkardığı mitin bütünlüğüdür. Daha yüzeysel bir anlatım ile bunu sizlere ifade etmek istiyorum; sembol dediğimiz şey ana karakterin veya o olgudaki her şeyin odaklandığı ve bağlandığı tek şeydir. Basit bir örnek ile bir kabilenin sembolü onun bütün özelliklerinin yer edindiği şeyin tümün ortay çıkardığı anlamın ta kendisidir. Dinsel sembolizmde çoklu örneklemeler mevcut olmakla birlikte Semboller tek değildir, hatta çok ve fazla-fazla olarak yer alır. Ancak amaçları bahsettiğim odaktaki en büyük rolü oynayan karakterin bile bağlı olduğu birlikteliğin kendisidir. İnanç biçimlerinde bireyin inandığı şeyin aracısı olarak kabul görülen aracı veya bağlayıcıdır. (Hristiyanlıktaki haç gibi)

Bu yüzeysel ve kısa yazıyı daha ayrıntılı olarak, yazmakta olduğum deneme kitabında yayımlayacağım.

Resim: Witches’ Sabbath (El aquelarre) (Cadılar günü)
Ressam: Francisco de Goya y Lucientes
Tarih/Akım: 1797-1798 arası, Romantizm
Tür: Yağlı boya
Boyutlar: 43cm (16.9) x 30cm (11.8)
Sergilendiği yer: Lázaro Galdiano Müzesi, Madrid/İspanya