Tükeniyorum öyleyse varım

Yıkıldım ama halledeceğim. Belkide halledemem neyse. Harika bir sınav haftasından merhaba.

Şaka şaka 🙂 Hiçte harika değil bir kere dolunay var, ilk sınavım cumartesi ki cumartesi dediğiniz sınavlı olmaz. Simitli, çaylı, bol sohbetli, aşırı eğlenceli olur ama sınavlı olmaz. Sırf bu yüzden ilk sınavıma hiç çalışmadım, çalışmamamın sayfalarca ezberlenecek konu olması ile asla alakası yok. Depresyon hırkam,en sevdiğim kupam ve de yün çoraplarımla kışa ve vizelere hazırım ya da hazır gibiyim. Yaz aylarında kış gelse de mandalina yesek, sonbaharda kurumuş yapraklı yollarda fotoğraf çekilsek diyen ben değilmişim gibi ya yaz ne zaman gelecek demeye başladım.

Haksız mıyım? tabi ki de haklıyım. Bir ikizler burcu olarak genel olarak haklıyım ama konumuz o değil. Konumuz insanların neden bu kadar anormal olduğu. Şaka bir yana gün içinde çeşit çeşit insan tiplemesiyle bir arada olup gün sonunda ben bunlara neden katlanıyorum ya desek de yaşıyoruz çok şükür der gibi.Bakın size bir müşkülümden bahsedeyim,80 kişilik bir sınıfın nadide öğrencilerindenim.Sabah ilk derslere genelde geç kalırım ya da direk uyuya kalırım ve dönem sonunda sınıfta kalırım.Ama not tutarım Allah için,yazım çirkin filandır ama kendim gayet anlarım.Sorun şu ki sınav haftasından önce çevremde insanlar türemeye başladı canım merhaba diye başlayan diyaloglar, sende bilmem kim hocanın notları var mı acaba ya diyerek not istemenin yolunu yapanlar.Şaşkınım, asla suratıma bakamayan,yolda görse tanımayan insanlar notlarımı rica ediyor bakın rica ediyor.

Gerçi şimdi yalan olmasın bazen bende yapıyorum bu tür şeyler ama selam veririm,alırım orası ayrı. Not dediğiniz şey kağıt parçasından ibaret,bilgi zaten paylaşılmak için var ama samimiyetsizlik,insanlara mış gibi davranmak ne kadar doğru sizce?

Size evimizin en sıcak odasından yazıyorum,evimizin diğer odaları buzhane gibi, mutfağa gitmek için yazı tura atıyoruz siz düşünüz. 🙂 Ben yazınca çok mutlu oluyorum böyle hafiflemiş gibi,gün içinde söyleyemediğim onca şeyi bir anda söylemiş gibi,aşırı huzur bulmuş gibi.Biraz kendimi anlatmak isterim,gerçi insanların durup dururken kendini anlatması çok hoş değil ama olsun.Bize ne.Ben Büş, yarışmaya maalesef katılmak istediğim yerden katılamıyorum ama olsun önemli olan katılmak,en sevdiğim şair Ahmed Arif,En sevdiğim sanatçı; Ahmet Kaya,en sevdiğim şehir; en mutlu olunan şehir,en sevdiğim renk;mor(dönemsel olarak bütün renkler),en sevdiğim hayvan; zürafa,yani bence muhteşemler.Böyle işte. Tükeniyorum öyleyse varım diyor ve sıradaki şarkıyı tükenmiş bütün insanlara armağan ediyorum.İyi ki varım, varız oh be! Yine aşırı motivasyonlu bir yazı oldu yalnız dikkatinizi çekerim.

Gideyim de pembe polar pijamalarımı giyeyim sonra belki dans ederim.Büyüklerin ellerinden küçüklerin gözlerinden öperim.Hadi Allah’a emanet olun:)