Emre Zengin
YAK
Yalnızlıktan korkmadığımı sanardım
Meğer korkutuyormus yalnızlık
Tek başına çaresiz gibisin
Karanlıklarda sessizce bekler seni yalnızlığın.
Belki beklemek çözerdi
Zaman her şeyi yenermiydi ?
Yoksa mağlup mu ederdi zaman.
Zamansız hıçkırıklar mı doldururdu boğazına.
Bekledikçe yorulurmuydu insan.
Beklemek durgun bir eylem olsa bile,
Yoruyordu seni bu uzun bekleyişler.
Ruhunu bozuyordu.
Bu sessiz,sakin bir o kadar fırtınalı bekleyişler
Oynattırıyordu aklını.
Bir yağmur damlası düştü üstüme.
Kurtuluş gerekir gecelerine.
Geceler uzar usulca.
Uyumak zorlaşır gittikçe.
Ufak bir tebessüm gibiydi yüzümde
Kaybolup giderdi gecelerde.
İnsafsız bir el uzanır gecelerini
Uyandırır yarı ölümünden
Dirilirsem gecelerden
Seni alır bir yokluğa kaçarım.
Varlığınla mutluluklar oluştururum.
Ben bu gecelerde yokluğunla avundum,
Varlığına hasret kaldım.
Bu gecelerde bir seni ararım.
Sen gidersen,ben yokluğuna kalırım.
Kalırım yalnızlığa korkmadan.
Beklerim o ufak tebessümü
Oynatmadan aklımı
Ben hep seni beklerim.
