Yazmak bir vazife sayılır olmuş…
Sığınılacak bir liman olmadığında,
Gidecek tek yer olmuş ağacın mucizesi,
Okumak ilaç olmuş; tedavisi ruhadır..
Onca kalabalık arasında hayatın tek mühimliği,
Bir demet sarısından papatya.
Belki de yok.
Kafamın içinde bir yer var, görüyorum
Ulaşamamak mı mevzu, uzaklaşamamak mı oradan,
Bilmiyorum…
Uyandığım aynı sabahtan,
Uyumadan baktığım gökyüzünden,
Aynı yerde, aynı mavilikte duran o denizden…
Sıkılmaktayım…
Boğulmaktayım belki de,
İyi yüzerim; öyle derler de,
Çırpınmaya halim kalmadı gibi, öyleydi dünlerde.
Ulaşamazsın işte hiçbir bir yere
Hatta bazen her şey yolundayken bile!
Ayakta duramıyorum,
Bacaklarım sağlamdır, güçlüdür ama
Hâlim kalmadı,
Hâl aramaya…
Yazıyorum işte, bağırırım da arada.
Mutlu muyum, bilmiyorum
Mutluluk nedir mi?
Mutluluk nedir, bilmiyorum…
Yazıyorum işte, bağırırım da arada!