in

Yeni bir gün

   Uyanıyorsun, yeni bir güne başlıyorsun. Yeni bir güne, eski hayal kırıklıklarıyla başlıyorsun. Yapman gereken şeyler oluyor, bir yerlere yetişmen gerekiyor. Hazırlanıyorsun, aklın darmadağın. Biraz durup aynaya bakıyorsun ve diyorsun ki ”Buna değer mi?” ama bu soru cevapsız. Evden çıktığın an yüzüne sahte bir gülümseme ekliyorsun çünkü mecbursun. İnsanlar seni mutlu görmeli çünkü laf anlatacak halin yok anlatsan da kelimeler yetersiz.
Bazen için alev alev oluyor konuşamıyorsun. Sinirinden, öfkenden, üzüntünden, kırıklarından… Kendini parçalamak istiyorsun göğüs kafesine kadar. Sanki göğsünde yatan bir şey var o ayağa kalkmak istiyor, yeter demek istiyor ama sonra yukarıdan bir emir geliyor ve yapma diyor. Bastırıyorsun, bastırmak zorundasın, bir gün bastırılacaksın.
Devam ediyorsun yaşamaya. Kendini güvensiz hissettiğin, mutsuz hissettiğin yerlere giriyorsun. İstemiyorsun ama zorundasın, zorundasın çünkü yaşıyorsun, yaşıyorsun ki biliyorsun ölmek bir cesaret işi. Kafandan sorular akıp gidiyor, kendini kaybediyorsun. Durdurman lazım bunu biliyorsun, sorunlarını gece yatmadan önce düşünebilirsin sadece. Kendine ait bir zamanın yok. Hayat senin hayatın evet ama ipleri başkasında biliyorsun. Şunun şurasında kendimize ait bir zamanımız ne kadar olabilir ki zaten?
Saatler geçiyor, akşam oluyor. En sevdiğin zaman. Evine doğru yol alıyorsun. Bakıyorsun etrafına şöyle bir ve gördüklerin seni daha da üzüyor. Ayakkabıları olmayan çocuklar, peçete satan yaşlılar, terk edilmiş köpekler… Yüreğin daha fazla acı görmek istemiyor fakat hayat seni sürekli acıya çekiyor biliyorsun.
Evdesin, artık güvenli yerdesin. Sadece kendin varsın. Düşüncelere dalıyorsun bir düşünce diğerini diğeri başka bir düşünceyi… Bedeninin ağrımaya başladığını görüyorsun. Canının her dakika daha da yandığını ve bunun geçmeyeceğini biliyorsun. Çünkü etrafında gülmeyen yüzler var ve onlar her yerdeler. Samimi değiller, insanlar korkunç. Sonra uyuya kalıyorsun. Sanırım en tatlı uyuma şekli.

Günaydın! Sabah oldu. Şimdi maskeni takman ve rolüne bürünmen lazım. İyi seyirler masum ama kirlenmiş dünyanın birbirinden kötü insanları. Bu benim değil, sizin hikayeniz.

What do you think?

0 Beğeni
Upvote Downvote
Okur

Written by Simge Ayhan

doğayı koru!

Bir cevap yazın

Bir Yorum