Evi toza talaza karışmışlar kentinden dağılıyoruz dört bir tarafa. Uçdan uca uçuşarak geçtiğin yolların kavşağında diğer yarımlarla karşılaşıyorsun zaman zaman. Ruhlarının koklaştığı uzaktan uzağa...

Kışlara anlam yüklemeyi bırakıyorum artık. Doğumumla başlayan serüven ölümümle son bulmayacak seziyorum. Güzel yazlar düşlemek de hiç bana göre olmadı zaten. Mevsimlere atıf yapmayı bırak! Çıktığın...

Bütün gözler üzerinde! Yokluktan mütevellit Yolcusun oysa içlerinden geçip gidecek görünmezlikte Böyledir, büyü kızım, büyülü kızım... Herkes konuş diye ağzının içine düşer Konuşursun da Hiç bir şey anlatamadan! Bilirsin umurlarında değil, Gülümsersin...

Kalbim Acı-MA! Boşsun Hiçlikten büyük AŞK ol-MAZ. Dolmaya kalkarsan bitersin, İyisi mi sen Boşken güzelsin. Boş bir gü-zel-sin..!