Belceye Atılan Kurşun Paraf T’adları
bir keşke
bağdaş kuruyor sınırlarıma
rendeleniyorum
barındığım bu kentte
muhabbeti sırlı
teselli kuşları besliyorum
her bir zerremde
kimi doğduğunda annesiz
öğütüldüğünde güneş
tozu çeker
yıllarca sancısını
kimi doğurduğundan habersiz
zemine çakılı ayakların
gözlerinde hareketsiz
ikinci bir el arayışı
bir battaniye örtümü kadarken hayat
ön safta yer alır ayazlar
yanıp tutuşurken ayna matemi
küllenir durur sırlı acısı
üç çocuklu bir annenin
hiçbir evladın yanına
sığamayışının buruk resmi
vurulur boynuma
durduğu yerde durmayan zaman
sarılırım dilindeki buğulu sese
sevemedim yalnızlığı
sen gibi ben de
kim sessiz bu gece?
leyla kanatır
aslı acıtır
şirin aldatır
evlat ağlatır
yokluğa sürülüyor
hüviyetsiz bir cezve
sönüyor ocak taşıyor hatır
EbRuAsya//
kaleminize sağlık
Hoşgeldin ilk önce.
Sonra beğendim şiiri.
çok teşekkürler yakup bey…
hoşbuldum mustafa bey…
çok teşekkürler…