Raziye Sayaslan
Umudumu çaldınız siz benim
Ey insanlar.
Hayata tutunuşumu öldürdünüz
Zehir ettiniz kendi ellerinizle
Zindanlara vaktinden evvel düşürdünüz.
Pırıl pırıldı ümitlerim
Oysa hep hazıra konmuştunuz ümitlerimin içine
Bana dahi sormadınız ne istediğimi
Birer birer çaldınız benden hayallerimi
Siz insanlar.
Gururumu çaldınız arsızca içimden
Siz insanlar.
Bir kalbim vardı, onu da unuttunuz
Kendimle hesaplaştım geceler boyu
Beni hep küçümsediniz,
Yapamadıklarınızı
Sorumlu tuttunuz gerçekleşmeyen isteklerinizi
Hep bastırdınız beni
Kapatmaya alışkındınız gözlerinizi ya
Çok severdiniz siz insanlar.
Sevgimi çaldınız hunharca
Kalbimi ezdiniz ağır mengenelerle
Havanda dövülmüş de paramparçaydım sanki
Sevmek nedir unuttum sayenizde
Ey insanlar.
Aşkı küçümsediniz ömür boyu aptalca
Bana mutsuzluğu körüklediniz
Daha baharlarımı yaşayamamıştım ki
Siz zemherilerde üşüttünüz yüreğimi
Sevmeyi ayıp günah saydınız
Siz insanlar.
Merhametimi çaldınız siz benim
Kapattınız kulaklarınızı acı çığlıklara
Acımak nedir bilmediniz
Bir kalbi ezmeyi, bir çığlığa susmayı
İyi marifet bildiniz
Dünyada zayıflığa yer yokmuş gibi
Duygusuzca
Altta kalanın canı çıksın dediniz
Görmediniz ağlayan, öleni, umutsuzluğundan gideni
Mesul tuttunuz acizliği
Parasızlıktan dem vurdunuz usulca
İşitmedi kulaklarınız güçsüzlükten öleni
Acımak zayıflıkmış, siz derdiniz ya
Ey insanlar.
Varlığımı çaldınız siz insanlar benden,
Gözlerimle gördüm ölümleri, yıkımları, sonsuz sonları
Oğluna pantolon alamayan neden maça giderdi izlemeye,
Değil mi?
O sizin kör gözlerinizde.
İnsan içtikçe azar, elbet yan bakan olurdu,
Değil mi?
O sizin aptal beyinlerinizde.
Sevdiği için insan niye canına kıyardı,
Değil mi?
O sizin duygu yoksunu kalbinizde,
Ey insanlar.
Hislerini belli edip neye gizlemezdi insan,
Değil mi?
O sizin çürümüş fikrinizde.
Adalet vardı da niye hapsedilmişti doğrular,
Değil mi?
O sizin sağlamadığınız eşitliğinizde.
Neden üstümüze gelirdiniz, anlamazdım
Bastırırdınız düşünenleri düşünceleri için,
İlelebet kör aptallığıyla kalsın diye
Siz insanlar.
Konuşanı susturur, bağıranı astırır, seveni vururdunuz
İmdatlarımıza yetişmezdi en hızlı olanınız.
Yitip giderken biz çukurların içinde
Biriniz sesimizi duymazdınız,
Siz insanlar.
