Cansu yıldırım
Attığım adımları tekrar tekrar saydığımda
Hep yanlış yöne ilerlediğimin farkına varıyorum
Kendimi hep bir çözüm yolu ararken buluyorum
Annemin her akşam yarın ne yemek yapsam diye düşündüğü gibi
Ben de hep düşünüyorum yarın başıma en kötü ne gelebilir diye
Böyle bir meseleyi reddetmek istiyorum kendi içimde
Çünkü bu boğucu hissin yüceliği hiç hayra alamet değil biliyorum
Sağa baksam uçurum
Sola baksam beni içine çekecek kara bir girdap
Bir ihtimalsizlik ki aldı başını gidiyor
Meçhul bir sonsuzluğa doğru ayaklarım nihayetinde hep geri sarıyor
Bilinmezlik bir kangren illeti gibi yapıştı ayaklarımdan gitmiyor.
