Ercan Yılmaz
Bazen insanlar hayattan öyle bir sıkılır, bunalır ya da her şeyini, umudunu kaybeder ki gün gelir yaşamak için bir neden arar. Belki de hayatta istediği her şeye veya en çok istediği şeye, ona hayat mücadelesi vermesini sağlayan amacına kavuşmuştur ve artık yaşamak, hayatına sevinçle devam etmek için bir nedeni kalmamıştır.
İnsanoğlu yaratılışından itibaren hep doğaya, kendisine sorular sorar; sebep-sonuç ilişkisi arama peşinde olur. Niye varız? Canlılar neden var? Dünya neden oluştu? vb. çoğu soruyu geçmişten günümüze biliyoruz. Günümüz teknolojisinin imkanları ile bazılarının cevaplarına tamamen, bazılarının cevaplarına ise kısmen hakimiz. Tabi bu kısım olayın teorik, resmi kısmı. Tekrardan maneviyat kısmına değinmek gerekirse;
İnsanlar günümüzde çoğu zaman aileleri, sevdikleri, ülkesi, amaçları veya maneviyat için yaşar. Ona bu tip şeyler yaşamda güç verir ve hayat mücadelesinde kolaylık sağlar. Peki bunlar olmazsa ne olur? Bunun birden fazla cevabı var tabiî ki ama bence en önemlisi o insanın boşluğa düşmesi an meselesi olabilir. Boşluğa düşünce ise artık insan bir neden arar. Hayata yeniden bağlanmak, yeniden eskisi gibi yaşamına devam edebilmek için.
Bir çok farklı aktivite, etkinlik, hobi, spor arayışına girer. Sevdiği bir mesleği varsa belki ona daha çok sarılır, kendisini ona adar. Denedikçe belki yanılacaktır, hayattan daha da soğuyacaktır. Biraz şanslıysa tabiî aradığı nedeni, yaşam sevincini bulabilir 🙂 Bulamadığı zaman ise pes etmeyecek, hep yeni arayışlar içerisinde bulunmaya devam edecek..
Neden derseniz; en başta da dediğim gibi insanoğlu yaşamı boyunca hep arayış içerisinde olmuştur. İnşallah bizler ise böyle bir boşluğa asla düşmeyiz, düşsek bile çabucak yeniden eski yaşam sevincine kavuşur, eskisinden daha iyi bir şekilde hayata kaldığımız yerden devam ederiz… Ve asla pes etmememiz ümidiyle.
