in

Dikte edilmiş yalnızlık

Çok olmadı ben öğreneli yalnızlığı

Onca sesin arasında sessiz kalmayı

Suskunluğa gömülmenin acısını

Öğreneli ben çok da olmadı.

Bir köşede mutluluğu hayal etmeyi,

Gülmenin nelere kadir olduğunu

Yaşamla bağımızın bir anda kuruduğunu

Yerinde tecrübe ettim,

Dikte ettiğim yalnızlığımı.

Dahalara vurulmuştu bekleyişler,

Aynı his yeniden kalpte vuku bulmuştu.

Biliyordum, yine ve yine aynıydı duygular

Yaşlı gözlerden dökülen ümitsizlikler,

Ve unutulmuştu artık o sözler.

Olduğum yerde sayacaktım işte yeniden,

İsyan edecek, kanayacak, kırılacaktı yüreğim.

İçimde birikenler gün yüzüne çıkacaktı,

Deneyimlemiştim ben hakiki yalnızlığı.

Sesimi duyurmanın ötesinde

Söze dökülmemişlerde gizliydi cümleler.

Acı gelip de oturunca göğsüme

Yok sayılmanın azabı büyüyordu,

Çoktandır soğuktu yüreğim

Sevgisizliğin, korkuların kölesi olmuştu.

Büyürken de dikte etmiştim ben yalnızlığı

Önce duygularıma,

Sonrasında kendime.

Öğreneli çok da olmadı aslında,

Dikte ettim yalnızlığımı.

What do you think?

2 Beğeni
Upvote Downvote
Sarı Yazar

Written by Raziye Sayaslan

Bir cevap yazın