Düşünceler-1

Sosyal medyayı günlük ve söyleyemediklerimizi, kendimizi sokmak istediğimiz kalıplardan özgürce söyleyebildiğimiz mecralar haline getirdiğimiz şu günlerde sosyal medyaya bağlılığımın fazlaca arttığını anlamam, hayatımda mutlak ve düzenli yenilgimi fark etmem ile aynı ana denk geldi.
Tahmin edersiniz ki açıp attığım cıvıltıları(tweet) hepsini okudum. Son iki yıldır düzenli Twitter’ın üyesi olduğumu fark ettim. Bana sorsanız asla hatırlayamayacağım şeyleri tüm cıvıltıları okuyunca fark ettim. Çoğu alaycı, umursamaz, öylesine atılmış gibi duruyor olsalar da altlarında neredeyse bu süreçte tüm yaşadıklarım, beni boğan dertlerim, başımdan geçen olaylar var. Hepsi sadece benim zihnimin anahtarıyla çözülecek şifreler.
Varmak istediğim asıl nokta, fark ettiğim yenilgi ise, geçmişimde de, şimdiki zamanımda da bunun kısır bir şekilde böyle devam ediyor olması. Her zaman dibe çöküyorum, her zaman çıkmaya karar veriyorum ama tek yaptığım dipte debelenmek. Hayata bu kadar karamsar bakmak zor geliyor artı. Yorgunum ve üzgünüm sevgili okur.