in

Kıvılcım

Onlar güneşten kopan birer kıvılcımlardı

Düşüp dünyayı aydınlatılar

Ve gecede parlayan yıldızdılar

Kaybolmuş yolculara ve çobanlara yol gösterendiler

İsyanda ateşdiler ve kara günde umut.

Onlar bu vatanın evlatlarıydılar.

Daha oyun yaştaki çocukların elleri nasır tutmuştu.

Yaz güneşi altında kavruluyordu minik bedenleri.

Gözlerinde yaş vardı çünkü daha acısı dinmemişti az önce yediği tokatın .

Niçin bu halde olduklarını bile bilmiyorlardı.

Ve bir gün sabahın seherinde uyanışa geçti genç yaştakiler.

İşsize iş dediler, topraksız toprak ve herşeyden evvel adalet istediler.

Yürüdüler meydana başları dik ve cesurca ve gözlerinde parlayan umutla. Kazanacaklarından emin bir şekilde.

İlk Öğrenciler başlattı bu mücadeleyi çünkü gelecek kaygıları vardı.

Yıllarca sömürülen emekleri vardı.

Ardından işçiler takip etti ve emekçiler.

Köylü şehirli genç yaşlı bir olmuştu artık

Yürüyecekti zafere yürüyecekti ucunda ölüm olsa bile.

Korkuya kapıldı birden yıllarca onların hakkını gasp edenler

Ve hemen yok etmek için harekete geçtiler

Sokak ortasında hak arayan gençleri vurdular

Diri diri aydınlar yaktılar yazın ortasında

Ve kimi işkence kimi faili meçhulde yok olup gittiler o parlayan yıldızlar.

Ve bu bir halkın gerçek öyküsüdür.

Tarlada ırgattın fabrikada işçinin

Okula öğrencinin dağda çobanın

Sokakta yaşayan kimsizlerin

Bu bir halkın gerçek öyküsüdür

Onlar güneşten kopan birer kıvılcımlardı

Düşüp dünyayı aydınlatılar

Ve gecede parlayan yıldızdılar

Kaybolmuş yolculara ve çobanlara yol gösterendiler

İsyanda ateşdiler ve kara günde umut.

Onlar bu vatanın evlatlarıydılar

 

Hekim Çizik

What do you think?

2 Beğeni
Upvote Downvote
Kırmızı Yazar

Written by Hekim Çizik

Bir cevap yazın