Metamorfoz

Siyah bir odada… Şeytanla karşı karşıya oturmuştu, yüzünde birazcık gülümseme kalmıştı. Odada garip gölgeler geziyordu. Yüzündeki kırışıklıkların artmasıyla sanki onunla beraber ülkeler de dağılıyordu. Kapı arkadan kapanmıştı, dışarıda da çöp kutusu dağılmıştı. Yastığında kan vardı, artık insan değildi, sanki metamorfoz olmuştu, Kafka’nın personajı gibi, sanki bir taraftan deniz korsanlarına savaşı kaybetmişti. Bileğinde ustura, kalbi durmuş zamanın tahtalarında kan, tavandan su damlıyor, beyin çekiç tantantantantantan! Kulak dolu pamuk, pencereler çivilenmiş nedir bu Paranoya ? Nasıl isim verelim buna ? Uçuyor pervaneler zayıf ışıklı lamba. Odada eski sahiplerden miras kalan karma, garip sesler geliyor sanki biri geziyor, gözünün karşısında tüm hayatı, duruyor nabzı, ve bağırıyor içinde… Kimseler gelmesin ben burada yalnızım, bırakın yalnız kalayım….

Komşunun odasında küfürler… Radyo sesi kafasını dağıtıyor ve bacaklarına kramp giriyor, beyni yavaşlıyor, her şey uçuyor gözünün önünde. Hayatı sanki puzzle ve birkaç parçasını eksik hissediyor ve bu yüzden de manzaranın tadını çıkaramıyor. Onun kalbinde volkan, beyninde deprem var. Allah’ı aldatmak ya da Şeytanla samimi muhabbet… Son arzusu o kız, son defa onu görmek. Giyinmiş bir şekilde, eskisi gibi elinde bir kutu çikolata, bir deste çiçek, romantik randevular, ciddi konferanslar, o şimdi mobilya, ne hayrı var ne ziyan, ömürlük felç, kirpikler ve tavan…

Diyorlar insan hayatı sadece bir testtir. Ama bence bu ruhsuz insanların umut verici uydurmasıdır. Ama benim arzularımda vardı gökyüzüne uçmak. Ne oldu şimdi ? Kanatlar ? Mucizeler dünyası. Otomobil kazası hayatım sürpriz, kabul ediyorum beni şaşırtabildiniz. Şimdi çekilin geriye, yeter şakalarınız ! Ama Allah bu filmin devamını izlemek istiyor. Ben şanssız mıyım ya da bir salak mı ? Ölmek mi kötü yoksa yaşamak mı ? Bana bir fincan kahve ve bir de Azrail lütfen. Yarım insanlar, yarım arzular… Ya bu hayat bir oyun ya da bizi oynatıyorlar.