Süreyya

Süreyya, nerelerdesin!
En uzak noktalardan geliyor senin sesin
Göğüme sadece senin kokun yayılıyor
Gündüz demlerinde diriltiyorsun ruhumu elindeki ışın demetleriyle
Gece ay ışığıyla birlikte sen de ışıyorsun gönlüme..
Ahh Süreyya senin gidişin bir deprem etkisi yarattı ruhumda
Artık sensiz zaman dilimlerini algılayamıyorum
Dün, bugün ve yarın nitelemesini tanımıyorum gönüller ülkesinde
Ahh Süreyya sensizliğe alışmak o kadar zor ki…
Asırlardır mutluluğu sadece seninle algıladım
En güzel vakitlerimi seninle geçirdim gül bahçelerinde..
Hatırlar mısın Süreyya !
Birlikte kevser suyunu içerdik rahman çeşmelerinde
Beraber yürürdük gül kokan bahçelerde
Muhabbet ederdik tan yerinin ağardığı vakitlerde
Ahh Süreyya !
En uzak yıldızlardan ışık zerreleri dolardı kalbime
Ve o hâlle senin ayak izlerini görürdüm Ay’ın yüzeyinde
Ahh Süreyya!
Bazen, kalbime konuk olduğun hüzün günleri gelir gözümün önüne
Ve yaşla dolan gözlerle yâd ederim o günleri..
Belki de süreyya bütün bunlar sonsuza dek sürecek bir yazgıdır
Belki de yaşadığım bu sürgün asırlar boyu sürecek bir Rahman kararı ile
Biliyorum Süreyya !
İlkbaharda, sonbaharda hep ötelerde kalacaksın..
Ve hep ötelerden bakacaksın gönlüme
Sen ötelerden ışıyan bir yıldızsın işte Süreyya..
Ey gönlüme hoş esintiler bırakan!
Ey ruhuma huzur veren!
Günbatımında, gündoğumunda dahi fizikötesinden selam verirsin yeryüzüne
Her mübarek vakitte senin ezgilerin söylenir ilahi senfonide
Senin kalbinden izler vardır metafizik ülkesinde..
Ahh Süreyya!
Bir ömür geldi geçiyor bende uzaklaşıyorum yeryüzünden
Senden tek bir isteğim var şu son demlerimde
En uzakta en ulaşılmaz yerde dahi beni hatırla
Kalbime yeniden gül lambalalarını yerleştir
Ölüm anında senin sırrına erebilmek için bana ruhunun şifrelerini göster
Biliyorum, inanıyorum Süreyya!
Senin sırrın ulaşacak evrenin en uzak noktalarına
Kuşlar senin ezgini söylecek ülfet duraklarında
Sonsuza dek sen kalacaksın akıllarda
Senin ismin anılacak bütün Rahman sofralarında
Ahh zamanın ötesinde kalan Süreyya!
Sana ulaşmak için bende güç bende sabır kalmadı
Şimdilerde Ay’ın ışığı kesik kesik vuruyor önüme
Bende bu demlerde ıssız sokaklarda senin ismini sayıklıyorum
Ahh Süreyya!
Gelsen yeniden gök tahtına otursan
Oradan selamlasan yeniden bizleri
Gülleri yeniden uzatsan gönlümüze
Elindeki Rahman kandilleriyle yolumuzu aydınlatsan..
Eriyorum, yitiyorum Süreyya
Biliyorum bu demler son demlerimdir hayatımda
Artık öteli olmayı bekliyorum
Sadece seninle yeniden buluşmayı ahirete erteliyorum
Söyle bana Süreyya !
Ben hak ediyor muyum bütün bunları
Yaşadığım bu derin acıyı benden başka kim algılayabilir
Bu duygularla daha fazla yaşamak istemiyorum..
Söylesene Süreyya!
Ben buraları terk edersem anımsar mısın beni
Gök halkına okur musun sana yazdığım şiirleri
Eşref saatlerinde yeryüzüne fısıldar mısın ismimi..
Bilmiyorum ama şunu bil ki Süreyya
Yüzyıllardır hep seni andım gönlümde
Hep senin ismini yazdım gök ülkesinin kitabesine..
Senin yazdığın mısraları haykırdım gece demlerinde..
Süreyya, artık ölüm bana çok yaklaştı
Kalan dakikalarımda biraz umut biraz da korkuyla doluyum
Sen olmadan ulaşacağım rabbime
Orada buluşmak seninle yeniden birarada olmak duasıyla
Selam olsun senin ruhuna, Süreyya!
Selam olsun erişilemeyen o eşsiz yıldıza..