in

Basit dertlerimizde boğuluyoruz

Renksiz bir dünyanın ortasına düşmüştüm sanki bir başıma
Yalın ayak yürüdüğüm bu yolda yokuş aşağı gidiyorum ne buna engel olan var ne de benimle düşmeye razı olan
Gözlerin, kahvenin rengini çalmışcasına koyuydu o kadar da ayıltıcı
Aniden varoluşunla gözlerin karanlık dünyamı aydınlatmıştı
Hayatıma yağmurdan sonra gelen gökkuşağı gibi doğmuştun
Savaştan kaçan küçük bir çocuğun ilk bulduğu insana sığınması gibiydim seni bulduğumda
Biraz muhtaç biraz da sevgiye aç
O küçük çocuğun açlığı annesine benimkisi ise gülen iki göze
Benzetilmeyecek iki uç olay
Yaşanılmamış onlarca farklı hayat içinde yokluğuna verdiğim savaşı gözümde ne de büyütmüşüm
Misal küçük bir çocuğun elinden annesini alıp silah verirlerken
Benim ise sadece gözlerinin kahvesini esirgemişler
Bazıları gökkuşağını bir daha göremezken bazıları da bir daha göremeyeceği iki çift göze hayatlarını karartıyor
O bazıları benim
Kendini bana bazılaştıran sen

What do you think?

0 Beğeni
Upvote Downvote
Turuncu Yazar

Written by Serdar

Bir cevap yazın