in

Geçmese Zaman

Sabahın körü.. Yalnızlığın dibi.. Mutsuzluğun rengi..

Neden böyle olduk biz? Neden yalnızlaştık? Neden mutsuz insanlar olup çıktık? Ki anlatır nenelerimiz, eskiden mutluluk varmış. Yokluk varmış evet ama mutluluk en büyük zenginlikmiş. Sofralarında ki bir lokma ekmeği zevkle böler huzurla yerlermiş. Ayaklarına bir çarık alındı mı sevinçten sabaha kadar uyuyamazlarmış. O çarıksa bayramdan bayrama alınırmış zaten.. Sokakta çocuklar oynar, acıktı mı bir dilim yağlı ekmek almak için eve girerlermiş. Öyle şimdi ki gibi çocuklar ellerinde tablet, önlerinde çikolata ile oturmazlar imiş. Hareket varmış, bereket varmış. İnsanlar çalışır, akşam evlerine geldiklerinde sohbet ederlermiş. Televizyon yokmuş olsa da zengin diye tabir edilen kimselerde bulunan renkli bir kutudan ibaretmiş. Yalnızlık desen yok denecek kadar azmış. Neden mi? Komşuluk, dostluk ve en önemlisi ”insanlık” varmış. Yaz akşamları çocuklar, anneler, babalar kapı önlerine çıkar çekirdek çıtlar iken, sohbet ederlermiş. Bol kahkahalı yaz akşamları bazende açık havaya kurulan sinemalarda ki Yeşilçam filmleriyle şenlenirmiş. Hey gidi.. Ne aktörler, ne aktrisler varmış. Samimi, sıcak hikayeler gözlere hitap eder, yer yer hüzünlendirir yer yer güldürür imiş.

Şimdi olanları anlatmama gerek yoktur herhalde. Hepimiz biliyoruz. Ben olmayanları anlatmak isterim. Bir kere mutluluk yok. Kaybettik. İnsanlık zaten yok bazen görüyor gibi oluyoruz o da hafif bir rüzgar gibi gelip geçiyor. Komşuluk, büyük şehirlerde yok, olmadığı gibi selam sabahta yok. Birbirine donuk gözlerle bakarak geçip giden insan kitleleri var artık.

Ama bir şey hâlâ var. O ne biliyor musunuz?

Umut. Benim kalbimde umut her gün her dakika var ve yaşadığım sürece olmaya devam edecek çünkü o olmazsa insanoğlu yaşayamaz. Umudunuzu kaybetmeyin ve gelin eskisi kadar olamasak da sevgi dolu olalım. En azında sıcak bir çay içip iki kelâm edelim. Ama en içteninden ama en gerçeğinden..

What do you think?

0 Beğeni
Upvote Downvote
Kırmızı Yazar

Written by Gizem Ertan

Bir cevap yazın