Elif Nimet Gülseren
Ahmet kaya şarkılarında okunan mısralar oldu geçen zaman diliminde seni derinden yaralayan. Youtube’da en sevdiğin şarkıyı bölercesine çıkan reklamlar oldu bu ne alaka dediğin. Kanadının iyileşmesini bekleyen kuş misali bekledin bir şeyleri, çektirdiğin ders notu kadar nefret ettin birilerinden okumak istemedin kimseyi. Çoğumuzun canı yandı anlayacağın 365 günde.
Peki ya şimdi? Yine bir 365 günün startının verildiği bu gün. Kim yanımda olsun istedim de yine yoktu yanımda, beklediğim bir çiçek yinemi yoktu kapımda. Kimi bekledim de gelmedi, hiçbir şarkı yine anlatamadı beni. Kimin toprağının kokusunda ciğerim yandı. Hayatın acımazsızlığını belki bu toprak kokusunda idi. Çığlığımı yeryüzü duymadı yaslandığım toprak duydu. Zaten yeryüzündeki kimsenin de dinlemeye vakti yoktu. Demişlerdi ya ateş düştüğü yeri yakar. Yakmıştı beni yüreğim yanıyordu. Lisanım yetmedi sustum oturdum saatlerce. Avucuma bir kaç parça toprak aldım toprak bana ağlamamı diyordu. Ama senin gibi kokmuyordu. Kalkamadım mezar dedikleri sevdiğimi gömdüğüm bu yerden. Bacaklarıma da sözüm geçmiyordu artık. En son telefonda yazdığı unutma beni dediği yazıyı oraya karaladım, beynimde yankılanan başka bir şey yoktu da zaten.. Bu nasıl bir şeydi ya da ben ne yaşıyordum cevabını bulamadım bulmaya da dermanım yoktu artık yanımda o da yoktu asla da olmayacaktı.. Kalabalığın içinden kaç kişinin canı ben gibi yanmıştı bilseydim gider sarılırdım. Gözlerim bulanık görüyor kimin kim olduğu beni zerre ilgilendirmiyordu da zaten. Yalnız bıraktım onu o soğuk tahta parçalarının üstüne kapatıldığı toprakla. Tahta parçaları benden daha şanslıydı galiba.
Evime gittim. Üniformasını giydim yatağıma uzandım. Yastığımın ıslaklığıyla sabaha karşı uyandım gözyaşımla yıkanmıştı sanki. Kalktım 4.32 idi saat sigaramı içime çektim.. Kimseden ne bir teselli bekledim ne omuz. Benim için yeni bir 365 4.32 de başlamıştı. Hayat buydu.
Sözlerimi tuttum şehidim, gittim o muhteremin yanına 5 yıldır benim için yaprak kıpırdatmayan birinin beni bir ömür mutlu edeceğine inanamadım kapattım defteri. Montumu sıkı giyiyorum kızdığın Convers’leri kışları giymiyorum şarkını her gün dinliyorum kendime iyi bakıyorum merak etme… Bir arkadaşını daha yanına gönderdik Rabbim şehadetlerinizi kabul etsin.
Şimdi yeni yıl diyorlar ya benim için bir anlamı yok olmadı olmayacak.. Her insanın dönüm noktaları yılbaşıdır kendine.. Sevdiğimiz olsun bu hayatta ölüm dahi olsa vazgeçmeyeceğimiz bide davamız olsun gerisi gelir… Herkesin yılbaşısını kutlamıyorum ben belki benim gibi kutlama yapamayacak olanlar vardır bu hayatta.. Buradaki bu ilk yazımı tüm Şehid ailelerine bu vatanımın isimsiz kahramanlarına ithaf ediyorum.. Selam ve dua ile…
