Bu kirlenmiş hayat

Bu Kirlenmiş Hayatı Çamaşır Makinasına Atabiliyor Muyuz?

Bizde gelenek haline gelmiştir arkadaşlarımızın doğum gününde güzel organizasyonlar yapmak. Yine bir bromuzun doğum günü için bir meyhane ayarlama yapmışız. Toplandık tüm ekip yeyip içip, dans ederek hep beraber olalım diye.
Gittik Alsancak’ın o ara sokaklarından bir meyhaneye, başladı fasıl ama gelmedik daha kıvama. Rakılar yeni yeni yarılanıyor. Çocuklar kahkaha atmaya yeni yeni başlıyor ve ara sıcaklara sadece bir kez el vuruldu. Normalde içmesem de o gece canım çeken sigaranın ilk dalındayım ben de. Derbeder şarkılara eşlik ediyoruz gün anlamını yitirmesin, moda girelim diye. Her rakı bardağını masaya koyuşumda bırakmıyor beni düşüncelerim.. İçimdeki sesi duymuş gibi solistle kemancı başlıyor ufaktan bizi kıpırdatmaya..
Fasılın devamında güzel mi güzel bir oryantella devam ediyoruz. Bir garsonun desteğiyle her masanın sandalyesine çıkıp bahşiş için 3-5 kıvırtıyor. Sıra bizim masaya geldiğinde ise bahşişten yana çok yüzü gülmese de oynuyor bizimle de bayağı. Öğrenci adamız biz, etimiz kemiğimiz belli sonuçta.
Kameralarımız açık sosyal medya hesaplarımıza hikaye, snap yetiştirmeye çalışıyoruz. Bir an gözüm, garsonun sandalyenin üzerindeki oryanteli dürtüp ona bakmasını sağlamasına takılıyor. Oryantel aşağı garsona baktığında ise garsonun o pis öpücük atışını sanırım sadece ikimiz görüyoruz.
Oryantele atılan öpücükle o kirli hayatı görüyorum sanki. Küçüklüğümüzden beri kulağımızda küpe olan o kirli hayatı.. Sonra bu kirli hayatın içindeki o güzel oryantele bakıyorum. Hala çok güzel gülüyordu ama görmüştüm bazı şeyleri. Sahneden indikten sonra anında düşen yüzünü, bu insanlara katlanmak zorunda oluşunu, kuliste edilen küfürlü olan bağırışmaları, belki uygulanan şiddetleri belki dolan mavi gözlerini, kıscası bu günlerin bitmesini dört gözle bekleyişini görüyordum..
Ne kadar çok insanı eğlendirse de kendini bir miktar daha parçalıyordu. Parçalamak zorunda bırakılmıştı. Çünkü o oryantel tekrar sandalyeye çıkabilmek için hala kara dikenli o elleri tutması gerektiğini düşünüyordu..