in

Pencereden bak

  Pencereden bak. Ağaca yaslanan bir park. Gölgesinde yaprakların çocukların neşesi var. Saatini kaybet ya da sakla cebine. Kurtul üzerine yapışan her şeyden. Yerden kalkan toz zerreciğinden, yüzüne düşen üzüntüden… Koşuyor köpekler kuyrukları havada birbiri arkasından ve oynuyor kediler kıskanarak.

Kurtul hatırladığın onca şeyden unutarak.

 Bak sana yeni bir şey öğreteceğim. Pek sevmezdim önce ama pencereden bak. Aşağıda bir adam üzerinde paltosu yanında yedi yaşlarında çocuğu, köşede yaş alanlar, çimene uzanan taze aşıklar. Dokun onlara benden daha çok. Cömertçe sevmeyi öğren. Kulaklarımıza aynı müziğin notaları dokunmaya başlasın. Bugünden ayrılsak da sen orada otur ve pencereden bak.

  Adımlar koşar koşmaz akşam oluyor karşımızda. Evimize bir ışık doluyor ve misafir gibi duvarlarımızı boyuyor renk renk. Penceremize karanlık çöküyor sonra. Değişiyor kaldırım taşlarına çarpan rüzgarın ritmi. Saçlarımız titriyor ellerimiz gibi ya da kalbimiz.

 Kayboluyor yavaş yavaş cıvıltılı kalabalık. Penceremizden bize kalan bir iki cümle. Oradaki diyor ki iyi geceler. Uyku gidiyor kaldırım taşlarına çarparak. Beni çarpıyor,seni çarpıyor.

  Pencereden bak. Ne güzel işte bugün de yaşamak. Kaldığın yere bak. Yarın olsun devam edersin. As kulağını ruhumuza muhabbete durmuş dakikaları dinleyelim. Kurtul şuan her şeyden. Boyadığımız gökyüzünün altında temiz yağmurlar yağsın gözlerimize. Hayallerimiz dökülsün her şey bu kadar bizimken. Dökülsün hayallerimiz dağılsın bizden. Paylaştıkça anıları penceremizden bakmayı öğreneceğiz kendimizden. Öğrendikçe cömertçe seveceğiz dünden. Bize kalan bir iki cümle; pencereden bak.

What do you think?

1 Beğeni
Upvote Downvote
Kırmızı Yazar

Written by Meryem Özdoğan

11 nisan 1994'te Rusya'nın Novokuznetsk şehrinde dünyaya geldim.Küçük yaşta İzmir'e yerleştik .Şu anda Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi öğrencisiyim. Yazı yazmaya ilgi duyuyorum ve keyifli okumalar diliyorum .

Bir cevap yazın