Varlığın Yokluğu..

Kararsızlığa yenilmek damarlarımıza işlemiş gibi hayatın en küçük süprizlerini kaçırmaktan alamıyoruz kendimizi. Verdiğimiz savaş olmak ile olmamak arasında gidip gelirken en güzel anları da kaçırmamaktan yanayız. Sahi doyumsuz bir varlığın yine doyumsuz isteklerini de es geçmemek lazım.

Öylesine kaptırıyoruz ki bazen kendimizi sosyal hayatın varlığından şüphe duymaya, yalnızlığın içinde kaybolmaya ve sanki çukurlara kol kanat açmaya başlıyoruz. Varlık ve yokluk bizi bir tanıma sürüklerken ikisinin arasında niteliksiz kalmayı tercih ediyoruz. Bir varlığın yarattığı hayat dolu boşlukta kendimize olan güveni, birikimi ve inancı görmezden gelip yok sayıyoruz. Unutulmaya yüz tutan hiçbir şeyin üzerini temizlemiyor, anıları yaşamak korkusunu her an kalbimizde taşıyoruz. Bir insanın varlığını kabul etmesi, kendisine olan inancı tazeleyebilmesi ile doğru orantılıdır. Neden korkuyoruz? Bir varlığın tepki vermesi kadar doğal başka bir şey olabilir mi?

Her şey için elimizden geleni yapmıyoruz sanırım. Bir yardımlaşma gönüllüğü göremiyorum ben etrafımda. Varlıklarından habersiz yaşayan insanları hesaba katmıyorum. Kendisine faydası olmayan bir yok olsa da olur benim için. Basit şeylerin altında ezilmeyi teknolojiden öğrendik. Dimdik ayakta durabilmek varken kolayımıza geliyor diz çökmek.

Varlığının hesabını verecek olanlar yokluğunu aklını getirmeden bir amaç uğruna çalışmalı kanaatimce. İyiliksever bir toplumun en büyük hazinesi varlığını gösterebilmektir. Varlığınızı gösterin, kendinizi armağan etmekten korkmayın yokluğu kaybedeceksiniz. Varlığınıza olan inancınız yokluğunuza galip gelecek. Ümitler dünyasına bir el de siz atın.